Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Bad Day At Black Rock
Het is een regel in Hollywood: geen enkele acteur kan weerstaan aan een personage met een fysieke of mentale handicap. Kijk er het lijstje Oscarwinnaars (en bij uitbreiding de genomineerden) maar eens op na; ook daar vallen ze doorgaans in goede aarde. Een lepe truc was het dus van de producerende studio van deze ‘Bad Day At Black Rock’ om van het hoofdpersonage een eenarmige man te maken. Naar verluidt vroeg het script hier hoegenaamd niet om - en wie de film gezien heeft, is wellicht geneigd dit te geloven - maar voegden de scenaristen het enkel toe om Spencer Tracy te overtuigen. Ze vermoedden immers dat een acteur van zijn status een rol als deze te min zou vinden, maar met de fysieke beperking zou het plots een uitdaging worden. Het is tot op de dag van vandaag nog steeds niet bekend of Tracy nu net daarom toehapte, of omdat hij het scenario sowieso al sterk genoeg vond. Dat zou anders niet verwonderlijk zijn, want anno 1955 - het jaar van productie - aasde zowat iedereen op dit project.
Don Siegel (van ‘Dirty Harry’) beschreef het verhaal als het strafste dat hij tot dan toe in z’n carrière gelezen had, maar viste toch achter het net. Uiteindelijk nam John Sturges plaats in het regiegestoelte. Sturges zou zich in de loop van zijn carrière opwerpen als een epische spektakelfilmer - hij filmde onder andere ‘The Magnificent Seven’ en ‘The Great Escape’ - maar hier houdt hij het opvallend ingehouden.
Het verhaal leent zich immers niet tot grote excessen. Tracy kruipt in de huid van John J. Macreedy, een mysterieuze vreemdeling en veteraan uit de Tweede Wereldoorlog die zijn intrede doet in het dorpje Black Rock. De reden van zijn bezoek houdt hij voor zichzelf, maar de lokale dorpelingen hebben al snel in de smiezen dat hij daar niet op een plezierreisje is.
‘Bad Day At Black Rock’ is geen western pur sang, maar qua opzet en uitwerking vertoont hij een boel gelijkenissen met het klassieke genre, dat naar goede traditie afstevent op een duel tussen de twee kemphanen, die elkaar de hele film lang het verbale vuur aan de schenen legde. Dat is hier niet anders. De figuur van Macreedy, die door Spencer Tracy fenomenaal neergepoot wordt als een zonderling die zich door niets of niemand uit zijn lood laat slaan, zou dus zeker een Amerikaanse voorouder van The Man With No Name (het Eastwood-personage uit de Sergio Leone-westerns) kunnen zijn. Tussen de dorpelingen met wie hij het aan de stok krijgt, herken je Robert Ryan, Lee Marvin en Ernest Borgnine, een trosje sterren van weleer die deze amper 79 minuten durende film de drive geven die hij nodig heeft. Een staaltje subliem minimalisme.