Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
A Sound Of Thunder
We schrijven het jaar 2055. Stel je voor dat je een kijkje zou kunnen nemen in het verleden, misschien wel terugreizen naar het verleden om daar één of andere dinosaurus neer te knallen met de nieuwste, gesofisticeerde wapens.
Als je het geld zou hebben, zou je terechtkunnen bij Charles Hatton (Ben Kingsley), die met behulp van een team briljante techneuten het sluimerende moordenaarsinstinct van rijke luizen bevredigt door prehistorische safari’s te organiseren. Aan deze bevreemdende combinatie van jagen en tijdreizen zijn echter enkele regels verbonden; je mag niets achterlaten, je mag er niets veranderen (behalve natuurlijk die geplande dinosaurus neerschieten, want who cares about them!) en je mag zeker niets meebrengen. De lichtste wijziging zou de bestaande wereldevolutie op een spectaculaire en niets ontziende manier kunnen beïnvloeden.
‘A Sound Of Thunder’ is zo’n typische film, die gecombineerd met een ferme dosis wodka en de nodige migrainepillen nog steeds niet licht te verteren is. Het verhaal is te belachelijk voor woorden, de personages zijn wandelende kartonnen borden en de verschillende speciale effecten zijn nog slechter dan in de gemiddelde lowbudgetfilm uit de jaren vijftig. Maar - en dat beeld proberen we nu al enige tijd uit ons geheugen te bannen - gemuteerde apen, voorzien van slagtanden, die zich bovendien als een vleermuis aan het plafond nestelen voor hun slaapje tart werkelijk alle verbeelding. En dan zwijgen we nog over de zeeslang met het hoofd van een dinosaurus of over de attaquerende vogels met eigenzinnige snavel. Reken daarbij dat de fotografie van de prent dermate donker is dat je nauwelijks kan uitmaken waar je je bevindt en wie er als volgende het loodje moet leggen en je beseft dat de makers er alles aan gedaan hebben om te verdoezelen dat hun effectenmolen nog niet eens op halve toeren draait.
Wat acteurs als Edward Burns, Catherine McCormack en vooral Ben Kingsley bezielt om in dergelijk gedrocht een acte de présence te geven, willen we niet weten. We kunnen voor hen alleen maar hopen dat ook zij de nodige portie wodka en pillen geslikt hebben, zodat ze hun medewerking tenminste kunnen wijten aan een momentary lapse of reason!