Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Vacancy
De plot is eeuwenoud. Een koppel dat terugkeert van een familiedineetje verdwaalt als de man besluit een kortere weg te nemen via onbekende binnenwegjes. Als een film op die manier van start gaat, hoef je geen filmkenner te zijn om te voorspellen wat de volgende stap wordt: autopech. En zo geschiedt.
Een paar verbale twisten - de liefde tussen het koppel is al een tijdje geluwd en hun scheidingspapieren worden momenteel in gereedheid gebracht - later komen ze in een groezelig hotelletje terecht, alwaar ze blijkbaar de enige klanten zijn. Voor de gezelligheid hoef je er alleszins niet te vertoeven, dus slapen is niet direct optie nummer één. Gelukkig staat er een tv met een paar bijhorende tapes. Wat daarop staat, tart echter alle verbeelding. Allemaal koppels die in dezelfde hotelkamer verbleven en daar genadeloos afgeslacht werden door een gemaskerd tweetal. Als het koppel vervolgens ook de camera’s opmerkt, die hun al een tijdje gadeslaan, gaan de poppen aan het dansen. Ze beseffen dat ze de volgende in lijn zijn en dat ze - als ze niet snel met een oplossing komen - binnenkort ook de hoofdrol spelen in een nieuwe snuff movie.
‘Vacancy’ gaat ijzersterk van start; met een bloedmooie begingeneriek (inclusief onheilspellende muziek), een strak ritme en een paar vakkundig ingeblikte huiverscènes lijkt deze film dan ook uit het juiste hout gesneden. De personages, mooi ingekleurd door de tandem Kate Beckinsale en Luke Wilson, doen voor één keer eens geen al te domme dingen - wat zeggen we: het gros zouden we zelf ook doen als we ons in dergelijke penibele situatie zouden bevinden - en voor je het goed en wel beseft zit je te supporteren voor het kibbelende duo, dat langzaam terug naar elkaar toegroeit.
Het blijft natuurlijk Hollywood, dus dat de ex-tortelduifjes elkaar opnieuw in de armen zouden vliegen, was enigszins te vermoeden, maar het realisme en de maturiteit waarmee deze wending plaatsgrijpt, wijkt af van de huidige MTV-horror, waarin domme wichten en stoere hunks om het minste ruzie maken en dat alweer even snel bijleggen in een stomende vrijpartij. Dat ze daarna toch het slachtoffer worden van een gewelddadige slachtpartij, lijkt dan zelfs al niets meer ter zake te doen. Dan liever ‘Vacancy’, waar zelfs de gruwel relatief beperkt blijft - de wreedste scènes staan op de cassettes en die krijg je maar in schokjes (excuseer ons de woordkeuze!) te zien - en de nadruk erg op de uitgewerkte karakters ligt.
Enkel tijdens het laatste kwartier gaat de film over de schreef en loopt hij weer iets te stevig in het gareel. De slotscène is zelfs volstrekt onbevredigend. Jammer, eigenlijk, want het eerste uur is zuiver vakwerk en het is dan ook zonde dat een teleurstellende finale een film zo onderuit kan halen.