Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Burn After Reading
In elke film van de Coen Bros. is het zoeken naar de outcast, de idioot of de malloot die de show mag stelen. Het universum van de naargeestige broertjes - ze stellen dat hun films helemaal nergens over gaan, maar maken onderwijl de spannendste thrillers en scherpste satires - is bevolkt door figuren in de schemering, meestal karakters die verloren lopen in hun eigen leven. In ‘Burn After Reading’, een spionagefarce die een thriller wil zijn en vice versa, voeren ze een hele reeks van die zonderlinge figuren op.
Zo is er Osbourne Cox (John Malkovich), een CIA-analist die op het matje geroepen wordt door z’n supervisors. Hij neemt de vernedering evenwel niet, besluit ontslag te nemen en eindelijk eens werk te maken van zijn memoires. Weggeschreven op een schijfje belanden die per ongeluk in de kleedkamers van een fitnesscentrum en niet veel later in de handen van de twee sjofele bedienden (Brad Pitt en Frances McDormand). Die ruiken een gouden kans en besluiten Cox te chanteren: geld in ruil voor het schijfje. Wanneer die laatste echter niet geïnteresseerd blijkt om poen neer te leggen voor z’n eigen memoires besluiten de twee grovere middelen in te schakelen. Dat het één en ander in het honderd loopt, moge duidelijk wezen, en al zeker wanneer ook Osbourne’s soon to be ex-wife Katie (Tilda Swinton als ijskonijn) en diens geheime minnaar (George Clooney) ongewild in het zaakje betrokken raken.
Het paranoiagevoel van de huidige maatschappij, de onkundige overheidsapparaten of de moderne cybercultuur, voor een lege film (dixit Joel en Ethan Coen) drijft ‘Burn After Reading’ met best veel zaken de spot en conform hun ironische stijl doen ze dat met moddervette knipogen, edoch satirisch en subtiel verweven in een verhaal waaruit iedereen het zijne kan halen. Afwisselend tussen intrigerend en eenvoudigweg hilarisch is ‘Burn After Reading’ die - met een speelduur van nog geen anderhalf uur evenwel geen vette - nieuwe humorkluif waar we sinds ‘The Big Lebowski’ op zaten te wachten.
De beste grappen halen de talentrijke broers zelfs niet eens uit hun minutieus opgebouwde en netjes in de plooi vallende verhaal (met traditiegetrouw een hoop weerhaakjes), maar wel uit hun acteurs die zich stuk voor stuk geven in rollen waarin bewust geflirt wordt met overacting. Vooral George Clooney bewijst zich een waardige Coen-idioot (na het schitterende ‘O Brother, Where Art Thou?’ en het onderschatte ‘Intolerable Cruelty’), al is het ook schateren met John Malkovich, Frances McDormand en - misschien nog het meest van al - Brad Pitt, die als A-lister toont dat het perfect mogelijk is met je imago te spelen én bovenal in goeie films aan te treden. ‘Burn After Reading’ is slimmer, grappiger en grimmiger dan eender welke satire die dit jaar van de Hollywood-band rolde. De Coens in topvorm.