Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Je moet niet ver zoeken om te weten waar debutant James Watkins meer dan één lepeltje mosterd haalde. De groezelige setting, de no-nonsense shock value en de finale uppercut echoën naar de horrorcinema uit de jaren zeventig, toen non-conformisten als Tobe Hooper en Wes Craven het genre domineerden. Watkins wil duidelijk niets liever dan in één adem met hen genoemd worden - wie kan het hem kwalijk nemen? - maar ziet daarvoor nog iets te groen achter de oren.

Centraal in ‘Eden Lake’ staan Jenny (Kelly Reilly) en Steve (de nog steeds magere Michael Fassbender uit ‘Hunger’), die er voor een weekendje rust opuit trekken richting het meer uit de titel. Ver weg van alle dagelijkse beslommeringen stellen ze zich slechts één doel: tot rust komen. Eens gearriveerd lijkt dat geen enkel probleem, maar het koppel ligt amper een paar minuten te zonnebaden of ze worden lastiggevallen door een groepje tieners die schijnbaar niets beters te doen hebben dan rond te hangen aan het meer en de aanpalende bossen. De situatie escaleert en voor de twee tortelduifjes het beseffen zijn ze opgejaagd wild.

De clan van de puberende kids - 12- tot 14-jarige kinderen die aan het moorden slaan - roept herinneringen op aan de kibbelende koters uit ‘Lord Of The Flies’ en zou ook niet misstaan in een tienerversie van ‘Deliverance’, maar toch slaat Watkins de bal mis bij het uitwerken van deze sadistische snotjochies. Oké, het zijn kinderen, wat deze genrefilm meteen een originaliteitsinjectie geeft, maar tegelijk behandelt hij zijn personages als waren ze dezelfde bordkartonnen killers uit ondingen als ‘Valentine’ of ‘I Know What You Did Last Summer’. Geen greintje uitdieping krijgen ze mee, wat er meteen ook voor zorgt dat we geen sikkepit om hen geven als er eindelijk verdeeldheid in de groep ontstaat. Niet iedereen namelijk staat even fel achter de groteske gruwel die hun zelfverklaarde leider hen oplegt, maar hun psychologische dilemma blijft ten allen tijde onderbelicht. Jammer, want dat had aan ‘Eden Lake’ net wél de diepgang kunnen geven waar Watkins anderhalf uur lang halsstarrig naar op zoek is.

Dat hij ze niet vindt, is dan ook niet verwonderlijk. Zeker niet als je weet dat ook het koppel onderhevig is aan alle stereotiepen uit het slachtofferhandboek. Gsm’s gaan af op de meest vervelende momenten, auto’s starten niet wanneer je dat zou willen, een vastgebonden slachtoffer-in-wording krijgt de kans om de benen te nemen omdat geen enkele tiener zo slim is hem te bewaken, en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Bovendien acteren zowel Reilly als Fassbender op automatische piloot en beperkt hun doen en laten zich tot lopen, schreeuwen, opstaan en weer doorgaan.

Een gemiste kans dus, want de onderhuidse sociale thema’s (het naarstig buiten houden van indringers staat symbool voor de Britse klassenoorlog) gaan hierdoor volledig verloren, net als de genadeloze kopstoot die Watkins in de laatste vijf minuten uitdeelt. Ook frappant: de gruwel die hij niet toont, blijkt tonnen effectiever dan die, die hij breed uitsmeert.

Extra’s (Blu-ray): ruim een uur bonusmateriaal vinden we terug bij ‘Eden Lake’. Zo zijn er ondermeer interviews met de cast en de crew, maar vooral nemen we ook een kijkje achter de schermen van deze productie. Dat die laatste de meest interessante van de twee is, moge duidelijk wezen. Aardige bonus.

Peter Janssens