Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Big Momma's House 2
Herinnert er zich nog iemand ‘Big Momma’s House’? Dit commerciële succes met Martin Lawrence in de hoofdrol mocht dan wel enig geld in het laatje gebracht hebben, de prent was niet om aan te zien. Dat er tegenwoordig een inspiratietekort is in Hollywood is al een tijdje duidelijk, maar we wisten niet dat de toestand van Tinseltown zo kritiek was. Als producers immers al het licht op groen zetten voor een vervolg op die wansmakelijke travestietenshow van Martin Lawrence, houden we ons hart nu al vast voor de mogelijke vervolgen op andere wanstaltige actiekomedies. Want blijkbaar is het vooral dat genre dat aan de onophoudelijke sequelkoorts lijdt.
In ‘Big Momma’s House 2’ dreigt een nationale veiligheidsramp uit te breken, waardoor er opnieuw nood is aan een geslaagde undercoveractie. FBI-agent Malcolm Turner (Martin Lawrence), die inmiddels een bureaujobje toebedeeld kreeg, haalt z’n oude Big Momma-plunje opnieuw uit de kast en begeeft zich naar een nieuwe opdracht. Z’n taak is te infiltreren bij het gezin van de hoofdverdachte; dit is immers een koud kunstje, aangezien de vrouw des huizes net op zoek is naar een nieuwe huidshoudster annex babysitter. Malcolm krijgt de job en ontdekt dat een huishouden met drie kinderen runnen heel wat moeilijker is dan een crimineel ontmaskeren.
De humor in dit tweede deel is al even platvloers en onnozel als in z’n voorganger, met als resultaat dat de meeste grappen vooral ergernis opwekken. Op deze 99 minuten durende calvarietocht hebben we immers maar twee keer kunnen gniffelen, en laat dit nu net bij scènes zijn waar Martin Lawrence geen hoofdrol in speelt. In wezen is dit een zoveelste Lawrence-product; net als z’n ontelbare voorgangers trekt hij ook hier het laken naar zich toe en probeert hij de kijker te entertainen met alle mogelijke variaties van lolbroekerij. We vragen ons sterk af in hoeveel projecten de brave man nog zal mogen opduiken. Als blijkt dat z’n films immers blijven floppen, zou zijn carrière binnen afzienbare tijd wel eens voltooid verleden tijd kunnen zijn. Is er dan toch gerechtigheid in Hollywood?