Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Een levensgenieter. We kennen de man natuurlijk niet, maar als je ons naar een impressie van filmmaker Francis Ford Coppola - jawel, de legende achter ‘The Godfather’ en ‘Apocalypse Now’ - zou vragen, is dat het eerste dat door onze gedachten zou spoken. Niet omwille van de films die hij afleverde, maar wel omdat hij zich de laatste tien jaar als het ware terugtrok uit Tinseltown om te genieten van zijn wijngaard en de verkoop daarvan.

Maar in alle stilte was hij blijkbaar toch aan het werk. Na een periode van financiële tegenslagen in de jaren tachtig, zag hij zich jaren als huurling en leverde hij de ene opdrachtfilm na de andere. Oké, er zaten goeie bij, maar niets dat nog maar in de buurt kwam van z’n glorieperiode tijdens de jaren zeventig. Zou hij met z’n nieuwste project, het op een roman van de Roemeense filosoof Mircea Eliade gebaseerde ‘Youth Without Youth’, opnieuw z’n legendarische niveau bereiken of zou hij niet verder reiken dan een wanhoopspoging?

Wel, eigenlijk weten we het niet. Een Coppola grand cru is het allerminst, maar het minutieus uitgekiende scenario en de vele dubbele lagen die de regisseur in z’n film verwerkt, doen zeker niet vermoeden dat hij over één nacht ijs is geweest. Al kan het natuurlijk ook gewoon zijn dat hij iets te veel met zijn wijngaard bezig was en pas als hij veel te diep in het glas gekeken had achter z’n schrijftafel plaatsnam.

Het verhaal van deze filosofische, romantische thriller uit de doeken doen is niet zo evident, dus beperken we ons tot de bare essentials: een oude man (Tim Roth in een ingetogen, maar goed geacteerde rol) heeft z’n hele leven aan de zoektocht naar de origine van de taal gewijd en ziet z’n bestaan mislukt als hij beseft dat hij nog niet in de buurt van afronding is gekomen. Hij staat op het punt zelfmoord te plegen als hij geraakt wordt door een bliksemschicht, die hem plotseling terug jonger maakt.

Je hoeft geen filmkenner te zijn om te beseffen dat de hoofdpersoon opnieuw z’n levenswerk wil vervolmaken (of toch eraan verder werken), maar de bochten die het scenario van dan af neemt, zijn niet te tellen. De beste stukken zijn die waarin Coppola ons trakteert op pure oorlogsmysterie anno de jaren veertig. Donkere steegjes, dito schaduwen en mistgordijnen dragen bij tot een prachtige fotografie, maar in het grotere geheel of op het einde van de rit - zeker na wat zeker tot één van de meest lamentabele plottwisten van het jaar gedoopt mag worden - baat het allemaal niets meer.

Francis Ford Coppola heeft zich met ‘Youth Without Youth’ kunnen afreageren op al z’n vroegere gebondenheid door helemaal z’n eigen ding te doen. Respect daarvoor, maar het resultaat blijft evengoed steken op het niveau van een interessante mislukking.

Peter Janssens