Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Ik weet niet of we tot de doelgroep behoorden, maar van ‘Jumanji’ hebben we indertijd met volle teugen genoten. We waren dan ook erg benieuwd of ‘Zathura’, een onrechtstreeks vervolg op de succesprent uit 1995 waarin een nieuw bordspel centraal staat, dezelfde frisse sfeer, speelse grappen en leuke acteerprestaties zou uitstralen.

Al na een halfuur krijgen we onherroepelijk uitsluitsel. Deze opnieuw op een roman van Chris Van Allsburg gebaseerde film heeft lang niet voldoende charme om de kijker aan het scherm gekluisterd te houden. Misschien werkt de prent wel voor de avontuurlijke tieners, maar zeker niet voor de volwassenen die hen vergezellen.

‘Zathura’ wordt omschreven als een ouderwetse space adventure, maar ontaardt al snel in holle explosies, meteorietenregens, boertige astronauten, misgeprogrammeerde robots én - last en in dit geval zeker ook least - tenenkrommende, moraliserende levenslesjes, waarbij vooral de jongere kijker tot inzicht moet komen dat er niets gaat boven de traditionele familiewaarden. Het alsmaar voortrazende gekibbel tussen de twee broers die in het spel terechtkomen, werkt al snel op de zenuwen en de hele zijplot rond de astronaut is zodanig aan de haren getrokken dat we er bijna een beroerte van kregen.

Wat ‘Zathura’ vooral mist ten opzichte van voorloper ‘Jumanji’ is een belangrijke kernfiguur; iemand waaraan het publiek zich kan optrekken. Er is geen Robin Williams te bespeuren in dit ietwat duffe vervolg, het zijn uitsluitend kinderen. De enige acteur in ‘Zathura’ met naamsbekendheid die natuurlijke présence weet te combineren met acteertalent is Tim Robbins, al komt die er bijzonder bekaaid vanaf met een minuscule en onuitgewerkte bijrol. Ach, waarschijnlijk maken we ons druk om niets. Zoals ik al zei aan het begin, ik weet niet of we tot de doelgroep behoren.

Peter Janssens