Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Pink Panther 2
Riepen we enkele jaren geleden nog dat ‘The Pink Panther’ (de remake) in de toen nog 9-delige ‘canon’ geen vreemde eend in de bijt is, dan is zijn rechtstreeks vervolg - met de uiterst geïnspireerde titel ‘The Pink Panther 2’ - dat helemaal niet. Dringend op zoek naar een hit hijst komiek Steve Martin zich voor een tweede maal in de plunje van inspecteur Clouseau en dat brengt als vanouds een hele zooi clowneske situaties, flauwe moppen en geforceerd acteerwerk met zich mee.
Nooit gedacht dat de diamant die als lijdend voorwerp van de niet eens zo grappige oerklassieker uit begin jaren ‘60 dienstdeed nog zo’n lange filmcarrière zou beleven. Nadat de clevere doch klungelige detective in het vorige avontuur de roze panter uit verkeerde handen wist te redden, moet hij hier alweer op zoek naar het blinkende steentje. “Zodra ik Frankrijk verlaat,” zegt hij, “is de diamant niet langer veilig.” Hij krijgt gelijk, want net op het moment dat hij op de vlieghaven voorbij alle controles voorbij is, blijkt het steentje opnieuw gestolen. Dit keer krijgt hij niet enkel de hulp van vriend-collega Ponton (Jean Reno) en bijna-geliefde Nicole (Emily Mortimer), maar ook van een internationaal eliteteam onderzoekers.
Lag ‘The Pink Panther’ uit 2006 nog grotendeels in het verlengde van de originele Peter Sellers-reeks (een aaneenschakeling van hit ‘n miss), dan verkent deze overbodige sequel nieuwe dieptes. Nooit eerder bracht een Clouseau-avontuur onze mondhoeken zo weinig in beweging en dat dankt de prent volledig aan het erbarmelijke script dat niet één goeie grap herbergt, zo clichématig is dat je al vanaf minuut één kan voorspellen wie met de diamant aan de haal is en veel te veel rekent op de intrinsieke kostelijkheid van zijn hoofdpersonage. Een misvatting, want het is helemaal niet grappig om Steve Martin de ene stoot na de andere te zien uithalen als het verhaal daarmee blijft stilstaan. En helemaal gênant wordt het als de makers de ‘hambeurger’-joke uit de eerste film tot vervelens toe herhalen.
Geen idee dus ook wat Jean Reno en Emily Mortimer - twee puike acteurs - bezielde om na het eerste avontuur nog een keer aan te treden in rollen hun talent onwaardig. Nog erger is de aanwezigheid van prijswinnaars als Andy Garcia, Jeremy Irons en Alfred Molina, grote namen voor wie je zo naar de bioscoop zou hoppen, ware het niet dat ze hier allemaal ondergeschikt zijn aan hoofdacteur Steve Martin, die met zijn erbarmelijke optreden het niveau van de gehele cast naar beneden haalt.
‘The Pink Panther 2’ heeft geen ziel in zich. Met de dubieuze eer om als tiende film in de reeks de geschiedenis in te gaan kan je dit bezwaarlijk een feestaflevering noemen. Laat ons hopen dat de magere Amerikaanse box office een mogelijk derde deel met Martin in de hoofdrol in de kiem smoort.