Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
War, Inc.
Niemand die het ‘one for me, one for them’-principe beter toepast dan John Cusack. Voor elke ‘Con Air’ maakt hij een ‘Grosse Pointe Blank’ en zonder het tegenvallende ‘1408’ was het sublieme ‘Grace Is Gone’ er mogelijk nooit geweest. Zijn loopbaan valt dus zeer ostentatief uiteen in enerzijds de commerciële blockbusters (binnenkort speelt hij zelfs in de nieuwe Roland Emmerich!) en aan de andere kant de projecten onder de rader, soms zeer de moeite, andere keren miskleunen waar je het schaamrood van op de wangen krijgt.
Tot welke categorie deze ‘War, Inc.’ behoort, hangt volledig af van je eigen bereidheid om mee te gaan in de nonsensicale extravaganza die aan de vreemde hersenspinsels van Cusack en co (hij schreef mee aan het scenario) ontsproot, maar dat deze messcherpe satire zich zeer diep onder de Hollywoodradar bevindt, behoeft geen discussie.
Cusack treedt aan als Brand Hauser, een huurmoordenaar die ingehuurd wordt om de Minister van Olie van het Islamitische land Turaqistan uit te schakelen. Momenteel wordt het land bezet door een Amerikaanse corporatie, aangevoerd door een voormalige vicepresident van de Verenigde Staten (Dan Aykroyd). Hun doel is om het monopolie over het gebied in handen te krijgen en olie is daarbij geen onbelangrijke factor. Hauser wordt aangesteld als de organisator van een handelsbeurs, dit om onopvallend te kunnen werken en alzo dicht bij zijn ‘target’ te raken. Maar zijn tijdelijke functie brengt ook een hoop verplichtingen met zich mee. Zo moet hij om zijn dekmantel te beschermen een bruiloft van een lokale popster (Hilary Duff zoals je haar nooit eerder zag) in goede banen leiden én een sexy journaliste onder controle houden in haar ontoombare nieuwsgierigheid. De zaken worden complexer wanneer de ijskoude killer zijn hart aan haar verpandt.
Op papier klinkt ‘War, Inc.’ bijzonder conventioneel, maar niets blijkt minder waar. De blitse mise-en-scène van nieuwkomer Joshua Seftel en de chaotische situaties waarin Hauser telkens weer in sukkelt, geven de film dan wel een rommelige look, het scenario is een pak vernuftiger dan de in pure kitsch gedrenkte verpakking doet vermoeden. Zo is de schijnbaar ongestructureerde wanorde niet zomaar een gimmick, maar wordt ze consequent doorgetrokken tot de uitzinnige finale, het enige juiste slot van deze komische variant op ‘Lord Of War’, eveneens een satire die de wapenindustrie op de korrel nam.
Wie enigszins vertrouwd is met de carrière van John Cusack zal ook de parallellen met persoonlijk project ‘Grosse Pointe Blank’ - nog steeds zijn beste film - niet ontgaan. Ook hier speelt hij een killer met een geweten, eentje die nogal cynisch in het leven staat. Alsof die vergelijking nog niet volstaat, treedt ook zuslief Joan aan als zijn secretaresse die het hoofd maar moeilijk koel kan houden. Goed gelachen ook met de naar popbimbo Britney Spears knipogende vertolking van Hilary Duff en het clichébevestigende optreden van Ben Kingsley, die de tong alweer stevig in de wang gedrukt houdt. Aangename verrassing.