Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Black Sheep
Wie nog maar een vleugje Engels verstaat (of desnoods gauw even een woordenboek ter hand neemt), weet dat ‘Black Sheep’ zoveel betekent als ‘zwart schaap’, wat dan weer een gekende term is voor een zondebok. Bij deze lowbudget Nieuw-Zeelandse horrorkomedie heeft het echter een volledig andere betekenis. De zwarte schaapjes uit de titel zijn namelijk mutaties; ze zijn aangetast na een mislukt chemisch experiment en doorstonden vervolgens een transformatie in moordzuchtige beestjes. Het resultaat: de bevolking is niet langer veilig. Het wordt een strijd op leven en dood.
‘Black Sheep’ wil dolgraag dezelfde sfeer oproepen als de Australische horrorkomedies van Peter Jackson (toen die nog goede films maakte), maar daarvoor komt cineast Jonathan King toch nog een beetje te kort. Al vanaf de start kampt hij namelijk met een probleem dat de hele film lang z’n opwachting zal maken: een gebrek aan focus. De personages worden voorgesteld, maar nooit uitgewerkt, de mix tussen gruwel en grappen blijkt nooit écht te werken en de finale staat haaks op wat zich daarvoor afspeelde. Oké, hier en daar kan er eens gegniffeld worden - zeker in het eerste halfuur passeert er hier en daar nog een geinige opzet - maar vaak stel je jezelf de vraag of je lacht met een daadwerkelijke grap of met een klunzige montage of een slechte acteerprestatie.
Van dat laatste is ‘Black Sheep’ alleszins uitstekend voorzien. Geen enkel personage overstijgt de gekende clichés en dat merk je ook aan de zielloze vertolkingen, waarbij dialogen afgerammeld worden als boodschappenlijstjes en emoties gelijk zijn aan een opgetrokken wenkbrauw of een hysterische krijs. Als in de finale het moordlustige gemekker de bovenhand neemt, ga je als het ware sympathiseren voor de schapen. Zulke ergerlijke karakters verdienen immers niet beter dan genadeloos afgeslacht te worden. Maar uiteindelijk valt ook die slotact stevig door de mand, waardoor dat supporteren al snel omslaat in ergeren. Het voelt namelijk allemaal net té geforceerd aan en het fungehalte ligt opvallend laag. Dat maakt dat wij dan ook alleen maar kunnen besluiten met een boutade van formaat: veel geblaat, weinig wol.