Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Vijf jaar na ‘The Man From Elysian Fields’ komt regisseur George Hickenlooper aanzetten met ‘Factory Girl’, gebaseerd op het leven van Andy Warhol-chick Edie Sedgwick. In zijn vorige film toonde hij al de vreemde bochten die de liefde neemt en welke complicaties twee minnaars met zich meebrengt. Ook hier verpandt het hoofdpersonage haar hart aan twee mannen. Haar keuze zou haar uiteindelijk ten gronde richten.

We schrijven New York, 1965. Edie Segdwick (Sienna Miller) heeft alles wat haar hartje verlangt: een goede beurs, een gezonde ambitie en knappe looks waarmee ze iedereen om haar vinger zou kunnen winden. Haar leven wordt een destructieve richting uitgestuurd wanneer ze kennismaakt met popartkunstenaar Andy Warhol (Guy Pearce), die haar onder zijn hoede neemt. Ze volgt hem in alles wat hij doet en er is niets dat ze voor hem niet zou doen. De liefde blijkt echter eenzijdig. Voor Warhol is Edie weinig meer dan een gebruiksvoorwerp dat hij bij het vuilnis kan zetten wanneer hij het niet meer nodig heeft. Hij drijft haar in de armen van muzikant Billy Quinn (Hayden Christensen), die in de gaten heeft dat Warhol niet de juiste man voor haar is.

De controverse omheen ‘Factory Girl’ bleek niet min. Lou Reed verzette zich tegen het script, omdat hij vond dat het opgetrokken was uit leugens en insinuaties. Ook Bob Dylan vond de aantijging ter zijner adres als zou hij een rol gespeeld hebben in Edie’s aftakeling te grof en dreigde met een proces. Uiteindelijk bleek het weinig meer dan een storm in een glas water. Noch de processen kwamen er, maar ook kon de film van die controverse geen vruchten plukken. Normaliter zou je verwachten dat precies daardoor meer mensen de film zouden gaan bekijken, maar het onderwerp bleek lang niet zo belangwekkend als verhoopt. En helemaal onlogisch is dat niet.

‘Factory Girl’ werpt een mooi tijdsbeeld op van het snobistische kunstenaarsmilieu van de jaren ’60, uitstekend geportretteerd ook in de geweldige vertolking van Guy Pearce, maar heeft uiteindelijk even weinig om het lijf als Edie op sommige portretten van de artistieke einzelgänger. De karakters zijn niet erg uitgewerkt en doen weinig meer dan de plot voortstuwen. De driehoeksrelatie komt nooit echt uit de verf en dus zijn we niet begaan met het lot van de jonge vrouw die met open ogen haar ongeluk tegemoet gaat.

Sienna Miller doet niettemin alles wat ze kan om aan haar personage enige diepgang te schenken. Bijna was de rol haar ontglipt toen de producenten oordeelden dat ze iemand bekender in die rol wilden, maar wanneer tweede keuze Katie Holmes alsnog de rol liet passeren, keerden ze terug naar Miller. Ze kan de film niet redden, maar haar bruisende vertolking maakt het wel een beetje de moeite waard. Ook Hayden Christensen bewijst andermaal dat zijn houterige ‘Star Wars’-optreden niet representatief is voor zijn kunnen. Aan de acteurs zal het dus niet gelegen hebben. Eerder aan het van de hak op de tak springende verhaal dat niet altijd weet te boeien. De achterliggende geschiedenis is zonder twijfel interessant, maar de film die Hickenlooper eruit haalde, is niet altijd even toonvast.

Peter Janssens