Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

“Ik dacht dat die jongens, die allen studeerden om automechanicus te worden, geïnteresseerd zouden zijn in de literatuur van Shakespeare, maar het bleek hen niet te kunnen schelen. Ik was naïef en elke avond verliet ik de school in tranen”, aldus auteur Evan Hunter, die op jonge leeftijd aan de slag ging als leraar in South Bronx, maar nadien een succesvolle carrière als schrijver uitbouwde. Hij bundelde zijn ervaringen in ‘Blackboard Jungle’, een controversiële bestseller, die in 1955 door regisseur Richard Brooks (‘Cat On A Hot Tin Roof’, ‘Elmer Gantry’) naar het witte doek vertaald werd.

Hoofdpersonage Richard Dadier (stoïcijns neergezet door de betreurde Glenn Ford), duidelijk gemodelleerd naar de aspirant-leraar die Hunter zelf ooit was, is een idealistische onderwijzer Engels, die aangesteld wordt op de North Manual High School in een verpauperde binnenstadsbuurt. Hij ontdekt dat studeren het laatste is waar de leerlingen mee bezig zijn, maar in plaats van het daarbij te laten en op het einde van de dag z’n loon te innen, maakt Dadier er een missie van om zijn studenten te overtuigen van het nut van een goede educatie. Tegen de achtergrond van raciale en seksuele spanningen, bendevormingen en zinloos geweld tracht hij om tot hen door te dringen.

‘Blackboard Jungle’ is de vroege voorloper van films als ‘Class Of 1984’ of ‘Dangerous Minds’, maar waar die sensatie vooropstelden en zich wel eens durfden te beperken tot clichématige portretteringen, interesseert Brooks zich vooral in het sociale kader en de heersende tijdsgeest. De verloederende jeugd was datzelfde jaar ook aan de orde in ‘Rebel Without A Cause’, maar waar die meer het standpunt van de student belichtte, toont deze omstreden klassieker een beeld van de man achter de lessenaar. Opvallend (en misschien ook schokkend) is dat het beeld dat Brooks en Hunter in ‘Blackboard Jungle’ ophangen in die 53 jaar die er ondertussen voorbijgingen weinig tot niets veranderde. Dat maakt dit in een stijlvolle zwart-witfotografie ondergedompelde drama niet alleen tijdloos, maar ook brandend actueel.

Glenn Ford heeft als acteur altijd zijn beperkingen gekend, maar voor de rol van onderwijzende wereldverbeteraar is hij ideaal. Let ook op de bijrol van Sidney Poitier, die op jonge leeftijd aantreedt als één van de boefjes die Ford het leven zuur maakt. Grappig detail: Poitier zou een ruime tien jaar later zelf een leraar spelen in die andere grensverleggende hit ‘To Sir, With Love’, waarin de rassenhaat zich niet tussen de studenten, maar in de leraarskamer afspeelde.

Peter Janssens