Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Amerikanen lezen niet graag ondertitelingen, dat is bekend. Een Europese film die over de grote plas de zalen haalt, is eerder een uitzondering dan een regel, maar dat wil niet zeggen dat producenten in Tinseltown blind zijn voor goeie scenario’s. En wanneer een leuk concept zich aandient, zullen ze veel liever opteren voor een remake - in de eigen taal - dan voor het uitbrengen van het origineel.

Hoe je een remake ervaart, hangt vaak af van hoe je het origineel beleefd hebt, en of je die überhaupt gezien hebt. In het geval van ‘Quarantine’ is dat alvast zeker zo. Wie de spannende, strakke Spaanse horrorfilm ‘[Rec]’ gezien heeft, zal niet bepaald verrast zijn door wat deze Amerikaanse adaptatie te bieden heeft, maar dat wil daarom nog niet zeggen dat deze film zijn ding niet doet. Origineel is het niet meer, maar het opzet van de plot en de uitwerking daarvan is dermate goed dat het zelfs in een Amerikaans jasje overeind blijft.

Net zoals zijn Spaanse voorganger opent ‘Quarantine’ met televisieverslaggeefster Angela Vidal (een rol van Jennifer Carpenter, uit ‘The Exorcism Of Emily Rose’ en tv-serie ‘Dexter’), die samen met haar cameraman Scott (Steve Harris) de brandweer van Los Angeles volgt. Zo komen ze terecht in een klein flatgebouw, waar iets aan de hand blijkt te zijn. Wat precies, dat weten zowel brandweerlui als Angela niet. Het angstaanjagend geschreeuw van bewoners voorspelt niettemin weinig goeds. Wanneer blijkt dat de overheid het flatgebouw afgesloten heeft, moeten de in quarantaine geplaatste aanwezigen zich in leven trachten te houden.

Klinkt als een klassieke huiverhit? Is het ook, met dit verschil dat de makers dezelfde stijl toepassen als bij het origineel en het verhaal vertellen aan de hand van een cameraregistratie (denk daarbij ook aan ‘Cloverfield’). Een shot-per-shot-remake kan je ‘Quarantine’ dan wel niet noemen, veel karakters uit het inspiratiemateriaal maken ook hier hun opwachting. Dat deze nieuwe versie toch een twintig minuutjes langer duurt, heeft vooral te maken met een langere aanloop en het toevoegen van een paar geïnfecteerden extra.

De jachtige regie van de hand van de onbekende John Erick Dowdle mag er best wezen en houdt het tempo er aardig in, maar het probleem blijft niettemin dat voor wie eerder ‘[Rec]’ zag dit allemaal iets te veel als déjà vu zal aanvoelen. Dat de acteurs goed werk leveren en het camerawerk beklijft, maakt dan ook weinig uit als je weet waar de film naartoe gaat. Kortom, wie reeds de Spaanse hit van Jaume Balaguero zag, zal hier weinig aan beleven, maar iedereen die voor het eerst kennismaakt met dit verhaal zal hier beslist een aardige horrorkluif aan hebben.

Extra’s (dvd): een audiocommentaar van de schrijver-regisseur en de producent, een making of en een paar documentaires. Opvallend is dat bronmateriaal ‘[Rec]’ niet de eer krijgt die hij verdient en zelfs geeneens vermeld wordt door de makers of de geïnterviewde cast en crew. Begrijpelijk, maar het is niet zo netjes te doen alsof je het warm water uitvindt, terwijl je dat water gewoon uit een Spaanse kraan bent gaan tappen. Niettemin is het wel boeiend om inkijk te krijgen in de productie.

Peter Janssens