Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Je zal maar geboren worden als Jennifer Lynch en de ambitie koesteren om achter een camera plaats te nemen. In de voetsporen treden van een roemrijke vader is nooit makkelijk (vraag het maar aan Axel Merckx of Colin Hanks, wiens carrière maar niet van de grond lijkt te raken), en dus stond ‘de dochter van’ voor een zware beproeving toen ze vijftien jaar geleden ‘Boxing Helena’ inblikte. Het kritische hoongelach klinkt nog steeds in de verte, maar toch weerhield dat Jennifer er niet van het nog een keer te proberen. Met succes deze keer.

Misschien komt het wel omdat ze haar roots ditmaal niet verloochent. Au contraire, ze werpt zich zelfs heel nadrukkelijk op als de dochter van haar vader door habitués annex familievrienden Bill Pullman en Julia Ormond in de hoofdrollen te casten en haar befaamde daddy als uitvoerend producent te laten optreden. Voorts zijn ook de invloeden van vaders werk nooit veraf. De aard van het mysterie roept een soortgelijke sfeer op als ‘Twin Peaks’ destijds, terwijl het verhaal eveneens bevolkt wordt door figuren die je op z’n zachtst gezegd bevreemdend mag noemen.

Zo is er het FBI-duo Sam Hallaway (Pullman) en Elizabeth Anderson (Ormond), die een geheimzinnige zaak toegewezen krijgen in een desolaat dorpje. In hun onderzoek worden ze bijgestaan door de lokale flikken, al blijkt snel dat je hun professionalisme terecht in vraag mag stellen. De twee rechercheurs kunnen terugvallen op slechts drie getuigen: een 10-jarig kind dat schijnbaar getraumatiseerd is, een drugsverslaafde die behulpzaamheid niet hoog in het vaandel draagt en een politieagent die in het dorpje gestationeerd is.

Aan de hand van flashbacks komen we te weten hoe de vork precies in de misdadige steel zit en ondervinden we dat de waarheid niet noodzakelijk overeenstemt met wat de ondervraagden getuigen. Dat levert een pittig gekruid politiemysterie op, dat elke genreliefhebber moeiteloos aan het scherm zal kluisteren. Lynch stelt de onthulling van de ware toedracht bovendien zeer lang uit, wat maakt dat je na verloop van tijd iedereen begint te verdenken. Voor de doorwinterde kijker is de finale twist wellicht geen grote verrassing, maar maakt ‘m er niet minder clever op.

Het helpt zeker ook dat Lynch kan terugvallen op een reeks acteurs die stuk voor stuk het beste van zichzelf geven. Zowel Julia Ormond als Bill Pullman zijn al een tijdje uit het publieke oog verdwenen (hun piek lag in de nineties), maar hun talent valt niet te onderkennen. Vooral Pullman amuseert zich zichtbaar als een soortement Dale Cooper on acid. Gaat hij er niet een beetje over? Misschien wel, maar hij raakt er wonderwel mee weg. Ook verdient de jonge Ryan Simpkins een pluim op de hoed, want de naturel druipt er zo vanaf.

Waar vaderlief zijn films durft voortstuwen aan de hand van een plotkluwen waarbij je het spoor bijster raakt en nooit meer terugvindt, klikt bij dochter Jennifer (tevens verantwoordelijk voor het scenario) alles dus netjes en logisch in elkaar. Vernieuwend is ‘Surveillance’ - die het op Blu-ray in de eerste plaats van zijn knappe fotografie moet hebben - niet, maar hij valt wel op. Precies omdat Lynch teruggrijpt naar de essentie van een goede thriller: meer dan een beklijvend mysterie heb je daar niet voor nodig.

Peter Janssens