Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
(500) Days Of Summer
Verschiet niet als je een romantische komedie verwacht en de voice-over je er aan het begin op attent maakt dat “dit geen liefdesverhaal is”. Dat is ‘(500) Days Of Summer’ namelijk wel, met dit verschil dat het verhaal deze keer niet afstevent op een traditioneel Hollywoodiaans happy end. Er wordt gretig met genreconventies gegoocheld in dit frisse filmpje, dat de éénrichtingscupidopijlen van een jongen ter attentie van het meisje van zijn dromen analyseert aan de hand van de 500 dagen dat zij in zijn leven rondfladderde dan wel rondspookte (afhankelijk van het ‘relatie’-stadium).
De jongen die zijn naar l’amour smachtende hart verpandt aan de Summer (Zooey Deschanel) uit de titel luistert naar de naam Tom (de immer briljante Joseph Gordon-Levitt). Hij leert haar kennen op het werk, waar ze aan de slag gaat als de nieuwe secretaresse van zijn baas. Nadat hij een paar keer geprobeerd heeft om met haar een gesprek aan te knopen, vinden de twee elkaar uiteindelijk door hun gezamenlijke liefde voor The Smiths. Waarna ze er tevens achter komen dat ze op nog een boel andere vlakken op elkanders golflengte zitten. Voor Tom is er geen twijfel mogelijk: dit is de ware. Maar daar denkt zij anders over. Ze blijkt immers niet op zoek naar een relatie.
Nee, dit is geen stereotiepe romcom waarbij de tortelduifjes eerst het standaardprocédé doorlopen om aan het eind toch in elkanders armen te belanden. Het originele aan deze creatieve wind doorheen het platgereden genre schuilt ‘m echter niet enkel in het verhaalverloop, maar ook en vooral in de manier waarop dat verhaal ontvouwd wordt. Zo krijgen we de knipperlichtverhouding tussen Tom en the object of his affection in een non-chronologische structuur voorgeschoteld, die ons toelaat om het raadsel zelf te ontcijferen, naarmate de weldoordachte volgorde waarin de verschillende puzzelstukjes ons worden voorgehouden.
Die aanpak brengt een hoop originele en inventieve vondsten met zich mee. In twee scènes die elkaar opvolgen (maar die op de tijdslijn tweehonderd dagen of meer uit elkaar liggen) zien we bijvoorbeeld hoe liefde de door Eros getroffen ziel blind maakt voor de fouten van zijn gedroomde partner om die zonder een roze bril op de neus plots heel anders te bekijken. Of hoe gevoelens van passie, romantiek, verdriet en wanhoop soms akelig dicht bij elkaar kunnen liggen. Debutant Marc Webb imponeert ook met andere visuele foefjes - o.a. een splitscreen-scène waarin je de hartenpijn van de verliefde hoofdpersoon écht kan voelen - terwijl het schrijversteam personages schept mét diepgang.
‘(500) Days Of Summer’ is een film waarop het erg makkelijk verkikkerd worden is. De pretoogjes van Zooey Deschanel (het spreekt voor de makers dat ze van haar geen antipathiek karakter maken) doen je begrijpen hoe het komt dat de dartele Tom zich volledig dreigt te verliezen, de acteurs staan zonder uitzondering uitmuntend te acteren, de diverse fantasievolle scènes zorgen er keer op keer voor dat je hart sprongetjes maakt (Tom die zich Harrison Ford waant, het muzikale dansje) en de einddialoog is één van de grappigste die je dit jaar zal zien voorbijkomen. Een grappig en eveneens romantisch pareltje om te koesteren. Prachtfilm.