Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Amper een maandje terug gaf een digitale Jim Carrey nog gestalte aan het iconische Charles Dickens-karakter Scrooge in de geanimeerde kerstkomedie ‘A Christmas Carol’ van Robert Zemeckis. Nu kan je de notoire smoelentrekker tevens op Blu-ray aan het werk zien als kerstvrek in de familiefilm ‘How The Grinch Stole Christmas’ (kortweg: ‘The Grinch’), de op de hersenspinsels van kinderschrijver Dr. Seuss gebaseerde crowdpleaser die cineast Ron Howard (‘The Da Vinci Code’, ‘Frost/Nixon’) in het millenniumjaar met succes het filmlandschap inloodste.

Voor de hoofdrol werden toentertijd ook Eddie Murphy en Jack Nicholson getipt, maar niemand is de rol van The Grinch meer op het lijf geschreven dan Carrey. Enkele jaren daarvoor had hij zich voor het eerst ook als ernstig acteur opgeworpen met bekroonde rollen in ‘The Truman Show’ en ‘Man On The Moon’, maar toch blijft zijn grote liefde - tot op de dag van vandaag - zich uitleven in rollen waarin hij als acteur total loss kan gaan. Deze kerstfilm was voor hem mogelijk op meer dan één manier een blij weerzien met zijn passie, want in navolging van ‘The Mask’ speelde hij hier wederom met een groen masker op z’n immer rekbare tronie.

Slechtgeluimd kijkt The Grinch van bovenop Mount Crumpit toe hoe de Who’s, een uiterst vriendelijk volk dat gek is op feesten, zich ijverig voorbereiden op de aanstormende kerstfestiviteiten. Iedereen is druk in de weer om het dorpje een sprookjesachtige uitstraling te bezorgen; kerstverlichting en een uit de kluiten gewassen gedecoreerde boom incluis. Het harige, groene schepsel beschouwt deze taferelen met argusogen en besluit voor eens en altijd komaf te maken aan het concept ‘kerstmis’. Hij daalt neer vanuit zijn eenzame hol met als doel de kerstcadeautjes te stelen, maar dan maakt hij plots kennis met de kleine Cindy Lou die hem tot andere inzichten doet komen.

De kerstgedachte zit tot zeer diep in de pelliculeporiën van deze schmaltzerige en heel erg gesuikerde hartverwarmer verstopt. Het gloeigevoel dat de kerstperiode je behoort te bezorgen is ook het gevoel waar Ron Howard anderhalf uur lang naarstig naar op zoek is. Of zijn missie succesvol is, hangt in de eerste plaats af van de bereidheid van de kijker om mee te gaan in de voorspelbare en met veel clichés overgoten ommezwaai van het hoofdpersonage. Al kan je de scenaristen moeilijk op de vingers tikken want het bronmateriaal waarmee ze aan de slag moesten, is een verhaal dat vooral kinderen beoogt en dus mag je niet vreemd opkijken dat ook deze film dat doet.

De film won in 2000 de Oscar voor beste make-up - maatwerk van de levende legende Rick Baker (‘An American Werewolf In London’) - en dat is beslist terecht. Carrey’s metamorfose baart heden ten dage misschien niet veel opzien meer, maar als een creatie die gemaakt is volgens de principes van het pre-digitale tijdperk mag de uitkomst meer dan gezien worden. Tevens is het dorp Whoville een lust voor het oog. Technisch valt er dus niets op aan te merken, maar inhoudelijk heeft het allemaal niet veel om het lijf. Het doelpubliek (de jonge kijkertjes die met opengesperde oogjes naar de visuele pracht zullen staren) maalt daar gelukkig niet om.

Extra’s (Blu-ray): een commentaar van Ron Howard, een set verwijderde scènes en extra info over de sets, de make-up en de visuele effecten (net zoals bij de film zijn die ook bij het bonusmateriaal de prijsbeesten). Voor wie helemaal in de kerstsfeer wil baden, is er ook nog de Faith Hill-videoclip van het nummer ‘Where are you Christmas’.

Peter Janssens