Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Haunting In Connecticut (Blu-ray)
In Azië durft er al eens een flatgebouw binnensluipen in het genre van de spookhuizenthriller (zie ‘Dark Water’), in Amerika blijven de filmmakers trouw aan landhuizen die in het verlengde liggen van het Amityville-huis. Waarschijnlijk het bekendste stukje behekst vastgoed, al was het maar omdat dat huis inmiddels zo’n dertig jaar een melkkoe is in Hollywood. De makers van ‘The Haunting In Connecticut’ geven een ferme ruk aan diezelfde uier, getuige de aftrappende ‘gebaseerd op een waar verhaal’-zin.
In 1987 verhuizen de Campbells naar Connecticut zodat hun aan de Hodgkinsziekte lijdende zoon Matthew (Kyle Gallner) dichter bij het ziekenhuis is waar hij wordt behandeld. De huiskeuze van het gezin blijkt dik tegen te vallen: hun stulpje was vroeger een begrafenisonderneming, bewoond door een weirdo met een voorliefde voor folterpraktijken en parapsychologische onderzoeken. Hoeft het gezegd dat de geesten van de slachtoffers nog in het huis ronddwalen en dat de rust van de nieuwe eigenaars alles behalve verzekerd is? En dat Matthew met zijn zwakke gezondheid het meest ontvankelijk is voor de bizarre verschijningen?
‘The Haunting In Connecticut’ is niet erg geïnspireerd boegeroep dat niets laat zien wat we nog niet eerder zagen. Vlugge verschijningen die voorbij een spiegel passeren, dreigende schaduwen, kippenvel veroorzakende foto’s van dode mensen, vileine visioenen, een met zichzelf in de knoop liggende exorcist… het laat zich allemaal netjes afvinken. Het feit dat de Campbells niet alleen met onreine zielen af te rekenen krijgen, maar door de ziekte van hun zoon ook door een emotionele hel gaan, zorgt niet echt voor extra animo. Integendeel: zo lijkt het dronken verleden van de vader (Martin Donovan) er met de haren bijgesleurd en raakt het nooit geïntegreerd in het geheel.
Regisseur Peter Cornwell kiest grotendeels voor klassieke schrikeffecten die hij vrij vakkundig in beeld brengt. Af en toe verschuift de focus naar torture porn, getuige de onkiese dingen die gebeuren met die o zo gevoelige oogleden. Helaas voor Cornwell is ‘The Haunting Of Connecticut’ vooral een grote déja-vuvijver met weinig spannende rimpelingen op het oppervlak. Of je nu naar deze film of naar een deel uit de Amityville-reeks kijkt, veel verschil maakt het allemaal niet uit.
En ja, het zou allemaal echt gebeurd zijn, gebaseerd op de ervaringen van de familie Snedeker. Al zijn de sceptici talrijk: niet in het minst omdat de niet onbesproken spokenjagers Ed en Lorraine Warren, die (toevallig of niet) het Amityvillehuis onrein bevonden, ook op deze zaak sprongen. Horrorauteur Ray Garton distantieerde zich inmiddels van het zogenaamde non-fictieboek dat hij in 1992 samen met de Snedekers en Warrens schreef. En de scenaristen gebruikten dan weer heel wat dichterlijke vrijheden om de film zo spectaculair mogelijk in te kleden. Minder moeilijk te geloven (en wel degelijk waar): gezien het behoorlijke kassasucces in Amerika hebben de producenten inmiddels groen licht gegeven voor ‘A Haunting In Georgia’, een adaptatie van een andere ‘echt gebeurde’ spookhuishistorie.
Extra’s (Blu-ray): wie na anderhalf uur nog meer ectoplasma’s op het menu wil, kan terecht bij het bonusmateriaal waaronder verschillende featurettes die heel wat details van de productie belichten. Ook de Snedekers mogen hun zegje doen over de spoken in hun huis. Hou het ouijabord maar binnen handbereik.