Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Het afgelopen decennium regende het regiedebuten van acteurs en actrices, en het ziet ernaar uit dat dit nog wel een tijdje zal doorgaan. Je zou haast denken dat vroeg of laat elke on screen-ster wel eens achter de camera plaatsneemt, al zijn de motieven om dat te doen niet altijd dezelfde. Wanneer pakweg George Clooney in de regiestoel kruipt, geloof je dat hij dat doet vanuit een zekere artistieke overtuiging. Bij Sylvester Stallone en Nia Vardalos - om er slechts enkele te noemen - speelt de indruk mee dat hun tanende carrières daar ook voor iets tussen zitten.

Nochtans, Nia Vardalos is niet voor één gat te vangen. Zo bewees ze in 2002 (het lijkt een eeuwigheid geleden!) dat niet enkel acteren haar dada was, maar dat uit haar pen ook gezwind een vlotte romcom kon vloeien. Het bewijsmateriaal? De lichtvoetige en verrassend vermakelijke superhit-uit-het-niets ‘My Big Fat Greek Wedding’, waarvan de geestige comédienne met Griekse roots nu nog altijd de vruchten hoopt te plukken. Een carrière als nieuwe Sandra Bullock bleek voor haar echter niet weggelegd en om te vermijden dat iedereen haar binnenkort helemaal vergeten is, kroop ze andermaal in de pen. Met ‘I Hate Valentine’s Day’ als resultaat, tevens haar regiedebuut.

Uiteraard bedeelde ze zich ook de hoofdrol toe. Vardalos speelt de rol van Genevieve, een vrouw die er op het gebied van relaties wel een heel bijzondere opinie op nahoudt. Zo is ze ervan overtuigd dat relaties per definitie tot falen gedoemd te zijn, wat maakt dat ze voor zichzelf beslist heeft om zich er in geen storten, maar haar liefdesleven te beperken tot een opeenvolging van dates. Eens de vonk uit de afspraakjes, kap je er gewoon mee; eenvoudig. Volgens Genevieve valt dit steeds voor bij de vijfde date. Glen is zo’n romanticus die bereid is haar vijf dates te schenken. Maar wanneer hij daarna niets meer laat horen, voelt Genevieve zich niet in de haak. Is dit echte liefde?

Als de handen op elkaar gaan, laat het dan absoluut voor Vardalos zijn, die zich niet enkel als prima scenariste demonstreert - het script is zonder twijfel de motor van de film - maar ook als gewiekste marketeer. Zo deed ze voor de rol van Glen beroep op haar ‘My Big Fat Greek Wedding’-amant John Corbett, wat deze Valentijnskomedie een extra dimensie schenkt. Tenminste, dat zou moeten, want de chemie die een tien jaar terug vonken opleverde, sputtert een beetje. En daar is gek genoeg Vardalos zelf verantwoordelijk voor, want hoe goed ze ook is in het verzinnen van romantische vertelsels, als actrice verwart ze spontaniteit met geforceerd optimisme.

Toch werkt de situatiehumor bij momenten aanstekelijk en het tempo zit er aardig in. Natuurlijk heb je dit al zoveel keer eerder gezien, maar als scribente van dienst pakt Vardalos uit met een set frisse vondsten, waardoor we de ‘actrice’ vooral willen aanraden om zich in de toekomst nog meer achter het toetsenbord in plaats van achter de camera op te stellen. Haar onzekere mise-en-scène smoort minstens de helft van haar grappen in de kiem en ook wat acteursregie betreft, faalt de komediante. Of hoe verklaar je anders dat ze haar eigen overacting niet in de gaten had? Misschien had Vardalos voor de hoofdrol toch beter op Sandra Bullock beroep gedaan.

Peter Janssens