Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Le Hérisson
‘Le Hérisson’ vertelt het verhaal van een meisje dat van plan is om zich op de dag van haar volgende verjaardag - binnen zes maanden - van kant te maken. De reden: ze wil niet langer deel uitmaken van de zinloosheid van het leven. “Een visbokaal waarin we ronddobberen tot we uiteindelijk de pijp uitgaan”, zo vat ze het leven (treffend?) samen. Lijkt dit de voedingsbodem voor een psychologisch diepgaand stukje cinema Française, dan ontaardt deze film in precies het tegenovergestelde.
Zodra je weet dat Paloma Josse - zo heet de meid in kwestie - slechts elf jaar oud is en ze pillen van haar moeder steelt om binnen een goed half jaar de daad bij het woord te voegen, weet je dat je hier niet met je standaard sombere hoofdpersonage te doen hebt. Ze besluit ook niet zomaar afscheid te nemen van haar omgeving. Met een camera wil ze immers de laatste zes maanden uit haar leven registreren. Dit o.a. om er haarzelf van te vergewissen dat er in haar bestaan, zoals ze dat al 11 jaar kent, werkelijk niets is dat haar van gedachten kan doen veranderen. Haar op carrière beluste vader of verslaafde moeder alvast niet.
Maar misschien wel Renée Michel, de conciërge van het mooie Parijse flatgebouw waar ze woont. De nogal norse verschijning besluit haar stekeltjes even halfstok te zetten (zij is de egel uit de titel) en Paloma’s spel eventjes mee te spelen door ook iets in haar camera te zeggen. Dit is het begin van een bijzondere relatie die zich tussen de twee (tegenpolen of zielsverwanten?) ontwikkelt. Maar het duurt niet lang vooraleer er nog een derde in het spel komt: de nieuwe Japanse huurder door wie Renée stiekem een beetje gecharmeerd is. Als de interesse bovendien wederzijds blijkt, raakt Paloma er meer en meer van overtuigd dat er ook in zo’n visbokaal tegen de stroom ingezwommen kan worden.
Ondanks de thema’s die ‘Le Hérisson’ aansnijdt (zelfmoord, eenzaamheid, etc.), is het opvallend hoe debuterend cineaste Mona Achache haar film te allen tijde luchtig houdt. Alsof haar hoofdpersonage een aan Amélie Poulain schatplichtige magisch-realistische, dan wel poëtische bril op de neus heeft. Dat dit mooie en creatief in beeld gebrachte kleinood het evenwel niet tot een gelijkaardig instant-klassiekerstatus als de Jeunet-parel wist te schoppen, is te wijten aan het niet altijd duidelijk richting kiezende scenario. Hoofdpersonage met dienst is zonder twijfel de guitige Paloma, maar toch verlegt Achache tijdens de tweede helft de focus meer naar de - eveneens innemende - conciërge en dreigt de jonge, voor haar leeftijd erg volwassen telg bij momenten zelfs op de achtergrond te raken.
Hoewel, zover komt het echter nooit en dat dankt de film aan de charmante vertolking van de jonge Garance Le Guillermic, die de kijker net genoeg in haar leefwereld toelaat, maar tegelijk voldoende afstand bewaart, wat past bij de (initiële) ingesteldheid van het personage. Eenzelfde vlieger gaat op voor Josiane Balasko, die de conciërge met veel overtuiging neerzet als een vrouw die bewust in de anonimiteit (tussen haar boeken) vertoeft. ‘Le Hérisson’ is een mooi, vertederend filmpje, dat nooit zwaar op de hand is en ruim anderhalf uur lang een glimlach op je gezicht tovert. Je moet het maar doen wanneer je in essentie vertrekt vanuit het idee dat een 11-jarig meisje zelfmoord wil plegen.
Extra’s (dvd): een vrij uitgebreide making of (een halfuur wordt ons een blik achter deze vrij intieme productie gegund), alsook interviews met beginnend regisseuse Mona Achache en met de sterke Josiane Balasko.