Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

De film teveel. Check maar eens hoeveel Hollywoodfranchises met de staart tussen de benen moesten toegeven dat de laatste aflevering in deze of gene reeks de dooddoener was, waarbij fans aller landen massaal te kennen gaven dat de mythologie van de serie daardoor een stevige knauw had gekregen. ‘The Exorcist’, ‘The Omen’, ‘The Matrix’, het lijstje loopt stevig op. Stoppen op het hoogtepunt blijkt immers lang niet zo simpel te zijn zolang iets succesvol is. Terwijl net die succesverhalen die wél wisten wanneer de rem erop te zetten het veelal tot een klassiekerstatus schopten.

‘Battlestar Galactica’, de reboot-franchise die medio het afgelopen decennium het levenslicht zag, is één van die reeksen die zijn classic-notering alvast niet gesloten heeft. De meest rabiate fan zal wellicht toegeven dat seizoenen één en twee nooit echt werden geëvenaard, maar dat doet geenszins af aan het feit dat episodereeksen drie en vier ook meer dan voldoende in huis hadden om de aanhangers te charmeren. Zelfs de tv-film ‘Razor’ bleek een interessante aanvulling op het ‘Battlestar’-universum. Goed, bewijzen genoeg om de producers een klop op de schouder te geven. Ware het niet dat ‘The Plan’, de allerlaatste franchisetoevoeging én net zoals ‘Razor’ een tv-film, nu net die film teveel is.

Waarom dan? Wel, voornamelijk omdat deze toevoeging bitterweinig toevoegt en dat meteen de hamvraag oproept voor wie deze film in het bijzonder bestemd is. Voor de fans zijn de antwoorden op finale mysteries lang niet even bevredigend, terwijl iemand die nooit eerder iets van de reeks zag niet zozeer verloren loopt in het (niet heel erg ingewikkeld) plotkluwen, maar vooral met te veel spoilers geconfronteerd wordt, wat een mogelijke aangename kijkervaring van de volledige franchise deels in de weg staat. Dat is vooral toe te schrijven aan het feit dat de plot van ‘The Plan’ in essentie de plot van de franchise is, maar dan toegelicht vanuit Cylon-oogpunt.

Habitué Edward James Olmos mocht ditmaal plaatsnemen achter de camera - oftewel: Adama staat nu ook op dit filmschip aan het roer - en bewijst dat hij daar best kaas van gegeten heeft. De regie sluit nauw aan bij de groezeligheid van de rest van de reeks en een aanval wordt verrassend knap en spectaculair in beeld gebracht. Het ligt dus zeker niet aan de mise-en-scène of de techneuten dat ‘The Plan’ de hoge verwachtingen niet helemaal inlost.

Het schoentje knelt vooral op scenariovlak. Al bij al gebeurt er niet erg veel en vaak is de trouwe kijker al van veel op de hoogte, waardoor ‘The Plan’ veel meer aanvoelt als een overbodige herkauwing dan als een echte ontrafeling der finale plotknopen. Dat er nu en dan ook iets te veel herhaald wordt door de makers doet daar ook niet veel goed aan. Is ‘The Plan’ dan te mijden? Nee, toch ook weer niet. De derde ‘The Matrix’-film was anno zijn release een afknapper, maar je had ‘m nodig om het volledige plaatje te bevatten. En dat geldt nu ook voor ‘The Plan’. Je kan je misschien niet van de indruk ontdoen dat de makers hier niet in hun meest inspiratievolle bui vertoefden, het blijft wel het echte slot van één van de beste sf-reeksen die ooit de beeldbuis kleurden.

Extra’s (Blu-ray): naar goede gewoonte vinden we weer een karrenvracht aan extra’s terug op de Blu-ray, waaronder een door Edward James Olmos en producente/scenariste Jane Espenson van vocalen voorziene commentaartrack, alsook verwijderde scènes en een kijk op hoe bepaalde shots vanuit technisch oogpunt tot stand zijn gekomen. Voorts wordt er ook ingezoomd op Olmos, die het van één van de hoofdrolspelers tot regisseur schopte.

Peter Janssens