Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Bug
Vijfendertig jaar na ‘The Exorcist’ keert Oscarwinnaar William Friedkin - hij won ‘m voor ‘The French Connection’ - terug naar het genre waarmee hij toen filmfans aller lande nachtmerries bezorgde: de horror.
Ditmaal bevinden de duivelse demonen zich echter niet in het lichaam van een pubermeisje, maar in de hoofden van de twee hoofdpersonages: oorlogsveteraan Peter Evans (Michael Shannon) en de eenzame Agnes White (Ashley Judd). Hij ziet overal waar hij kijkt wormen en insecten, terwijl zij haar verdriet met goedkope flessen booze tracht te verzachten. De twee outcasts vinden in elkaar gelijkgestemde zielen. Friedkin dompelt zijn op het gelijknamige toneelstuk gebaseerde prent in een onheilspellende sfeer, die zijn middenvinger opsteekt aan het adres van Uncle Sam en trefzeker de staat van paranoia afbeeldt waar Amerika de afgelopen jaar in vertoeft. Niet onbewust is het motel, waar negentig procent van de actie plaatsvindt, onguur, vuil en verlaten en sloopt de wantrouwige Peter het beetje bij beetje als hij in elke hoek bugs meent op te merken.
De titel verwijst echter niet alleen naar de beestjes die de oud-strijder opmerkt, maar ook naar de afluisterapparatuur van de overheid die hij voortdurend in zijn omgeving waant. Friedkin kiest, na toegankelijke en simplistische formulefilms ‘Rules Of Engagement’ en ‘The Hunted’, duidelijk voor een ambitieuzer project, maar helemaal geslaagd kunnen we ‘Bug’ niet noemen. De psychologische trip waarin de regisseur de kijker meeneemt, weet dan wel enigszins te beklijven, het bevreemdende karakter ervan maakt dat we nooit écht met de twee paria’s kunnen meeleven. Nochtans een vereiste om de opgedreven, maar nogal pedante finale niet als over de top te ervaren. Bovendien voelt het geheel af en toe zo theatraal dat je als het ware de planken kan horen kraken. Al doen Ashley Judd - haar rol werd initieel aan Jodie Foster aangeboden, maar die bedankte wijselijk - en Michael Shannon, die ook in de toneelversie als Peter aantrad, het lang niet onaardig en hun gevatte acteerspel zorgt op z’n minst voor een geloofwaardige relatie.
Een interessant curiosum, dat zeker, maar een terugkeer van z’n oude vorm is er voor Friedkin andermaal niet bij. Benieuwd of deze grootmeester van de jaren zeventig daar ooit nog in zal slagen.