Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Nog voor de inkt goed en wel in het eerste boek uit de inmiddels twaalfvoudige saga was ingetrokken, had jeugdauteur Darren Shan al een deal met Hollywood beet. Niet verwonderlijk natuurlijk als je weet dat gelijkgestemde fantasyziel J.K. Rowling zich een fan van zijn werk verklaarde en haar aanbevelingen achterliet in de flaptekst. Dat de literaire moeder van tovenaarsknul Harry Potter de fantastische hersenspinsels van Shan wel kan smaken, is ook geen verrassing: net zoals in haar boeken staat hier een doodgewone jongen centraal die een beslissende rol zal spelen in de strijd tussen goed en kwaad.

De bij aanvang nog nietsvermoedende knaap luistert naar de naam Darren - de auteur vernoemde het hoofdpersonage naar zichzelf. Niets wijst erop dat hij een uitverkorene zou kunnen zijn: slaafs volgt hij de bevelen van zijn ouders op (hij is al zeventien!) en op school is hij een grijze muis. Wanneer hij samen met z’n beste makker Steve naar een eenmalige circusvoorstelling - een freakshow - in het dorp gaat, verandert dit zijn leven ingrijpend. Steve herkent tijdens één van de acts een vampier die ruim 200 jaar geleden al bloed zoog (John C. Reilly schittert). Wanneer die (via chantage evenwel) Darren en niet hem tot zijn assistent maakt, laat Steve zich graag door de tegenpartij inlijven.

Voor ‘Cirque Du Freak: The Vampire’s Assistent’ baseerde scribentenduo Paul Weitz (hij nestelt tevens in de regiestoel) en Brian Helgeland (‘A Knight’s Tale’) zich op de eerste drie boeken van Darren Shan. Een hele kluif die vertaald wordt tot een film van net iets meer dan anderhalf uur. Dat blijkt veel te kort om al de personages voldoende ademruimte te schenken (met uitzondering van een paar randfiguren zijn de freaks uit het circus amper meer dan veredelde figuranten) of om alle plotlijnen tot een coherent geheel te kneden. Hierdoor mist de film richting en raken we nooit echt betrokken bij de fantasierijke avonturen van de hoofdpersonages.

Wél veel aandacht besteedde Weitz aan de visuele inkleding van zijn verhaal, waarbij hij zich geen klein beetje liet inspireren door een genrevaandeldrager als Tim Burton of sfeervolle oogsnoepjes als ‘Lemony Snicket’s A Series Of Unfortunate Events’ en ‘The Addams Family’. ‘Cirque DuFreak’ ziet er dan ook prachtig uit en wat ons betreft, hadden Weitz en co meer aandacht mogen besteden aan het circusdorp en zijn vele kleurrijke habitanten, waaronder een vrouw met accelererende baardgroei (Salma Hayek), een meisje met een apenstaart, een vervellende slangenman (Patrick Fugit) en enkele kleine wezentjes die zich verre familie van Gollem en E.T. mogen noemen.

Deze fantasierijke wezens moeten echter geregeld plaats ruimen voor de - niet altijd even overtuigende - centrale plot over de jonge halfvampier die met z’n nieuwe leven moet leren omgaan (de eerste sip bloed, afscheid nemen van je familie, etc.), plots lijnrecht tegenover zijn ex-beste vriend komt te staan en levenswijsheden als “Het gaat er niet om wat je bent, maar wie je bent” spuit. ‘Cirque Du Freak’ is ludiek ingeblikt en prikkelt de interesse, maar laat iets te veel vragen onbeantwoord om er echt in op te gaan. Wie is die gezette kerel met de kracht om doden weer tot leven te wekken? Waarom dient de vampieroorlog zich precies nu aan? Een sequel lonkt.

Extra’s (dvd): in de featurette ‘Hoe Word Je Een Vampier?’ keren we terug naar de oorsprong van dit project, namelijk naar de originele boeken. ‘Freaktournee’ gaat dan weer dieper in op diverse freaks. Maar het zijn de verwijderde scènes die ditmaal het sterkst scoren, gezien ze ondermeer de lens richten op personages die doorheen de film soms wat te weinig aandacht kregen.

Peter Janssens