Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Everybody's Fine
In ‘Everybody’s Fine’ speelt Robert De Niro de rol van Frank Goode, een recente weduwnaar die met lede ogen moet toezien hoe zijn vier volwassen kinderen één voor één afzeggen voor de jaarlijkse familiebarbecue, die hij nu voor het eerst op zijn eentje organiseert. Dat is reden genoeg voor de teleurgestelde vader om zijn reiskoffer af te stoffen en zijn kids zelf op een bezoekje te trakteren. Maar die blijken hun vader liever kwijt dan rijk te zijn. Niet in het minst omdat ze lang niet zo fine zijn als de titel laat uitschijnen.
En daar blijkt Frank zelf ook snel achter te komen. Het enige contact met z’n kinderen had hij via zijn vrouw, maar nu zij weggevallen is, wil hij niets liever dan zo’n hechte band met hen opbouwen zoals wijlen zijn eega had. Wanneer hij voor de deur van zijn oudste zoon staat, blijkt die echter spoorloos verdwenen. Hij reist dan maar door naar zijn dochter Amy (Kate Beckinsale), wiens echtelijke problemen hij al gauw bemerkt. Zoon Robert (Sam Rockwell), van wie hij dacht dat-ie dirigent was, blijkt vervolgens een eenvoudige paukenspeler te zijn, terwijl Rosie (Drew Barrymore) intussen zelf al moeder is én een vriendin heeft - van haar droomcarrière in Las Vegas blijkt nog niet veel in huis gekomen.
Het door ‘Waking Ned Devine’-regisseur Kirk Jones ingeblikte ‘Everybody’s Fine’ is een remake van de Guiseppe Tornatore-road trip ‘Stanno Tutti Bene’ uit 1990 met Marcello Mastroianni in de hoofdrol. Aan de premisse is weinig gesleuteld, al is het geheel wel overgoten met een melig Hollywoodsausje met als vaste ingrediënten: suiker, (al dan niet wijze) levenslesjes en een tearjerkereinde. De atypische (ingetogen) vertolking van Robert De Niro zorgt er echter voor dat dit mierzoete familiedrama erg makkelijk verteert en zelfs nu en dan aan de hartkamer aanklopt.
De tweevoudige Oscarwinnaar uit classics als ‘The Godfather, Part II’, ‘Raging Bull’ en ‘Goodfellas’ (die tijd lijkt evenwel voorgoed voorbij) is goed op dreef als eenzame treurwilg die vol goede bedoelingen begint aan een reis die niet enkel zijn leven, maar ook dat van zijn kinderen voorgoed zal veranderen. Al komt hij nooit echt in de buurt van de verbluffende prestatie van Jack Nicholson, die in Alexander Payne’s thematisch verwante pareltje een stuk getormenteerder uit de hoek kwam. Er zijn beslist momenten waarop de tristesse van De Niro’s karakter ontroert (de scène waarin hij een wildvreemde medereizigster vertelt over zijn ex-beroep als telefoonkabellegger onderstreept z’n eenzaamheid), maar die zijn te beperkt om van een goed onderbouwd hoofdpersonage gewag te maken.
Maar dat wil geenszins zeggen dat zijn reis niet weet te charmeren. ‘Everybody’s Fine’ is een film die vooral het predicaat sympathiek op zich heeft kleven. Een terloops grapje (De Niro die golft met zijn kleinzoon) wordt steeds afgewisseld met een scène waarbij je verondersteld wordt naar de zakdoek te grijpen. Het emotionele einde pakt de zaken misschien net iets te klef aan (het moment waarop De Niro zijn kroost als kinderen ziet, is niet helemaal geslaagd), maar de prima nevenacteurs - De Niro wordt geflankeerd door Drew Barrymore, Kate Beckinsale en Sam Rockwell - tillen deze film, en zijn voorspelbare scenario, een paar niveaus hoger. Aardig zonder meer.