Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Op liefde staat geen leeftijd. Vraag dat maar aan Catherine Zeta-Jones, de Welshe ster uit blockbusters ‘The Mask Of Zorro’ en ‘Chicago’ (waarvoor ze een Oscar won) die eind 1999 haar jawoord gaf toen de dag op dag 25 jaar oudere Michael Douglas (oude snoeper!) haar ten huwelijk vroeg. Zeta-Jones moet zich dus zeker herkend hebben in de amoureuze dilemma’s van haar karakter in ‘The Rebound’, dat zich afvraagt of het leeftijdsverschil tussen haar en de man waarvoor haar hart bonst niet al te groot is. Het enige verschil: in dit script is ze niet het groene blaadje.

Sandy (Zeta-Jones) is een vrouw in haar dertiger jaren, die - om even René Froger aan te halen - alles heeft wat een mens gelukkig kan maken. Zoals daar zijn: een luxevilla, een knappe echtgenoot die naarmate hij veroudert alleen maar knapper wordt en twee schatten van kinderen die enkel maar met hun glimlach je helemaal doen wegsmelten. Haar happy leventje krijgt echter een knauw wanneer ze ontdekt dat haar man stiekem met andere vrouwen - zoals Sandy’s beste, inmiddels ex-vriendin - rollebolt. Met haar kinderen verhuist ze richting New York City waar ze op zoek gaat naar een betaalbaar appartementje.

Ze vindt er eentje boven de coffeeshop waar Aram (Justin Bartha) werkt, die net zoals Sandy een recente liefdesbreuk verwerkt: de Française met wie hij in de echt trad, was enkel op zoek naar een permanente verblijfsvergunning. Verbonden in verdriet vinden ze in elkaar de ideale gesprekspartner. En wanneer Sandy vervolgens een goede baan weet te strikken, blijkt Aram ook nog uitstekend dienst te doen als babysitter. De sexy cougar en de jonge twintiger die over haar kinderen waakt is een cliché als een huis, maar je moet al een stel oogkleppen ophebben wil je de passie tussen Sandy en Aram niet zien opborrelen.

Voorspelbaar en snel te vergeten dus? Dat toch ook weer niet. Het mag dan al zo klaar als een klontje zijn waar ‘The Rebound’ heen evolueert, regisseur Bart Freundlich (de man achter de miskende relatieschets ‘Trust The Man’) scoort een goed rapport op het gebied van personagetypering. Zowel Sandy als Aram overstijgen de karikatuur en in tegenstelling tot wat je normaliter in het romcom-genre mag verwachten, staan ze met hun beide voeten op de grond en analyseren ze hun (onmogelijke?) liefde voor elkaar opvallend nuchter. Een verademing zondermeer, en het zorgt er tevens voor dat dit prefab-filmpje zijn eigen beperkte ambitie overstijgt.

Want het afgeraffelde einde en de typische relationele strubbelingen die daar in het laatste kwartier aan voorafgaan, wijzen erop dat de scribenten niet bepaald zinnens waren om het genre heruit te vinden. Maar ondanks de valse eindnoot valt er meer dan genoeg te genieten van de enthousiaste vertolkingen van ondermeer Zeta-Jones, Bartha (uit ‘The Hangover’) en een geinige Art Garfunkel (in een bijrol als Arams vader), de af en toe hilarische situaties (de date van Sandy die een openbaar toilet bezigt!) en de nu en dan oprechte romantiek die om het hoekje loert. Allerminst grote cinema, ‘The Rebound’, maar als klein, fijn tussendoortje om eventjes anderhalf uur je zorgen bij te vergeten is dit ideaal.

Peter Janssens