Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Door het waanzinnig succes van ‘Toy Story’ was het geen verrassing dat Disney en Pixar met een opvolger voor de dag zouden komen. Al was die sequel in eerste instantie niet bedoeld voor het witte doek. Disney had lange tijd immers de gewoonte om goedkopere vervolgfilms te maken op hun grote successen en die dan vervolgens rechtstreeks op video of dvd uit te brengen. Kwaliteit stond daarbij niet altijd op de voorgrond: het tekenwerk haalde het vaak niet van de biosvoorbeelden en langer dan een uur duurden de films meestal niet.

Pixar ging initieel akkoord met een videosequel, maar gaandeweg werd duidelijk dat Lasseter en co zich niet konden neerleggen bij een straight to video-release voor hun geesteskinderen. Pixar wilde immers in de eerste plaats kwaliteit afleveren en had bovendien genoeg stof voor een bioscoopwaardige opvolger, zeker omdat de volledige stemmencast van de eerste ook had getekend voor ‘Toy Story 2’. De beslissing om de videopvolger te liquideren en voluit te gaan voor een bioscooprelease is trouwens volledig terecht: dit is immers een film die erin slaagt om het origineel (nog) te overtreffen en die meer doet dan zomaar de eerdere verhaallijn herhalen.

In ‘Toy Story 2’ komt Woody op een rommelmarkt terecht waar hij wordt opgemerkt door een verzamelaar van speelgoed die snel in de smiezen heeft dat de cowboy met het touwtje in de rug een duur collector’s item is. Bij de verzamelaar maakt Woody kennis met cowgirl Jessie (Joan Cusack) en de goudzoeker Stinky Pete (Kelsey Grammer) die ook hun geld in plastic en vulsel meer dan waard blijken te zijn. Terwijl Woody en zijn nieuwe vrienden op het punt staan verscheept te worden naar Japan, ondernemen Buzz en de rest van het speelgoed verwoede pogingen om hun makker te redden. En dat vraagt uiteraard behoorlijk wat kunst- en vliegwerk…

De originele ‘Toy Story’ was in 1995 al een technisch huzarenstuk, vier jaar later stonden ze bij Pixar zowaar nog een paar technologische lichtjaren verder. Hun tweede langspeler ‘A Bug’s Life’ bleek een goede vingeroefening voor deze verbluffende animatiesequel. Wat in de eerste film nog vrij ruw was (de manier waarop menselijke karakters waren getekend en zich bewogen) oogde in 1999 al opmerkelijk beter. Ook details of finesses die bij de eerste film nog niet mogelijk waren, kregen hier een kans om te schitteren. Dit is onder meer goed merkbaar in de scène waarin een piepende pinguïn stof ophoest: nog steeds één van de meest opmerkelijke en gedetailleerde computeranimatiescènes ooit.

Door de technologische vooruitgang kon Pixar heel wat meer spectaculaire vondsten in het verhaal smokkelen (de dolle finale blijft een klassieker en diende op zijn beurt als blauwdruk voor de deurenrollercoaster in ‘Monsters, Inc.’) samen met nog meer gevoel en charme. Wat de oude (en nieuwe) stemmencast de gelegenheid gaf om ontzettend spitsvondige dingen te doen met hun karakters. Benieuwd alvast of ‘Toy Story 3’ (waarin Woody, Buzz en co in een kindercrèche verzeilen) deze zomer dezelfde hoge kwalitatieve toppen zal scheren. Iets zegt ons alvast dat we ons daar to infinity and beyond-gewijs geen zorgen moeten over maken.  

Extra’s (Blu-ray): net als bij ‘Toy Story’ bulkt ook dit schijfje uit van interessante weetjes. De meeste daarvan zijn verpakt als korte featurettes die vaak zelfs maar drie minuten duren, maar die een bepaald aspect van de productie nader belichten. Een fijne aanvulling, al zijn niet alle items even interessant.

Simon Couwens