Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Boondock Saints II: All Saint's Day
Omdat iets tien jaar terug hip was, wil dat niet zeggen dat dit vandaag nog altijd zo is. Een voorbeeld? Ondanks een aanslepende zoektocht naar centen en een problematisch productieproces groeide ‘The Boondock Saints’ - mede dankzij een sterke word of mouth van de toentertijd exponentieel toenemende fanbase - eind jaren ’90 uit tot een absolute culthit. Tien jaar later maakt regisseur Troy Duffy een blauwdruksequel, maar de met gewelddadige actie, hippe popcultuuroneliners en extravagante karakters gefabriceerde misdaadmayonaise pakt niet meer als voorheen.
Wanneer in Boston een priester het loodje legt en de killers krek dezelfde modus operandi hebben toegepast als de MacManus-broers, besluiten die hun anonieme leven op de Ierse prairies vaarwel te zeggen en terug te keren naar de stad waar het voor hen allemaal begon. Onderweg scharrelen ze Romeo (Clifton Collins, Jr.) op, een Mexicaanse wannabe-gangster, en eenmaal in de States krijgen ze het al vlug aan de stok met de maffiabende van Concezio Yakavetta (Judd Nelson), wiens criminele vader op het eind van episode één door de boondock saints naar het hiernamaals werd geknald. Nodeloos om zeggen dus dat die met de broers een eitje te pellen heeft.
Duffy verklaarde dat hij deze film absoluut voor de fans wilde maken, maar de vraag is of die daar zo blij mee zijn; niets zo erg immers om je herinnering bezoedeld te zien worden door een overbodig vervolg (hallo, ‘Indiana Jones 4’). Toch kan je Duffy niet van kwade wil betichten. De zich uitstekend in de oorschelp nestelende catchy dialogen, de stevige scheut nouvelle violence en een wildgroei aan personages die van de eerste een superblitse zit maakten, zijn in deze follow-up ook aanwezig, alleen doen ze nu vaak geforceerd aan. Je voelt Duffy haast krampachtig op zoek gaan naar een goeie grap of coole scène, niet altijd met resultaat.
Dat ‘The Boondock Saints II: All Saint’s Day’ als het zwakkere broertje van de twee finisht, is voor een deel ook toe te schrijven aan de afwezigheid van Willem Dafoe, die de eerste film met zijn vertolking alleen een paar trappen op de niveauladder hoger deed stijgen. De rol van slimme flik die de moordpartijen van de saints als het ware herbeleeft, is in deze sequel weggelegd voor ‘Dexter’-actrice Julie Benz, hier opgevoerd als Texaanse bimbo (ze gaat op hoge hakken naar de crime scenes) met een accent dat je nog voor halfweg het bloed van onder de nagels heeft gehaald.
Blijft over: twee hoofdacteurs die lijken te beseffen dat ze achter de feiten aanhollen, dialogen die te slim willen zijn voor hun eigen goed (“I don’t think this is a fuck-situation, more a goddamn-situation”) en actiescènes die originaliteit missen. Valt er dan niets positiefs te zeggen over ‘The Boondock Saints II’? Toch wel. Ondanks een reeks pijnlijke uitschuivers (Collins, Jr. is een zo mogelijk zelfs nog grotere miscast dan Benz!) bewijst Duffy wel dat hij hét in de vingers heeft. Maar wil hij niet door het leven gaan als one trick pony wordt het hoog tijd dat nog eens te bewijzen. Degelijk gemaakte cinema dus, maar je houdt er jammer genoeg wel een kanjer van een déjà vu-gevoel aan over.