Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Goesting
‘Komen Eten’, ‘Mijn Restaurant’, ‘In De Keuken’, ‘De Beste Hobbykok Van Vlaanderen’, de waaier aan kookprogramma’s op de Vlaamse televisie is onuitputtelijk, dus het was louter een kwestie van tijd eer zich een (nieuwe) culinaire fictieserie zou aandienen. En hoe die anders titelen dan ‘Goesting’, in 2004 nog uitgeroepen tot mooiste woord van de Nederlandse taal. Een vlag die de lading verder zeer goed dekt. Met z’n kleurrijke karakters, magisch-realistische intermezzo’s en hilarische dan wel dramatische verwikkelingen is dit een reeks die je elke aflevering hongerig maakt naar de volgende.
Centraal staat topchef Mauro Dierckx (‘MLF’-frontman Jan Van Looveren), die samen met zijn vriendin Laurence (Patsy Van der Meeren) het restaurant Felixir uit de grond heeft gestampt. Hun ambitie: een ster halen. Om het niveau van z’n plateaus nog meer op te krikken besluit Mauro een beroep te doen op Hannes (Mega Toby Louis Talpe), de souschef met wie hij vroeger al samenwerkte, maar die van de ene dag op de andere met de noorderzon verdween. En dan is er nog de ambitieuze stagiaire Nico (Darya Gantura) die de keukenequipe vervoegt. In de zaal krijgt Laurence hulp van Kurt (Gene Bervoets), de sommelier, en Linda (Chris Thys), chef de rang.
‘Goesting’ schiet uit de startblokken als een sitcom waarin elke aflevering steeds nieuwe subplots centraal staan, maar hoe beter we de zes protagonisten leren kennen, hoe meer hun veelal amoureuze beslommeringen onze aandacht opeisen. Waarmee meteen ook duidelijk wordt dat de titel niet enkel naar de eetthematiek verwijst, maar ook naar de lust en passie die dertien episodes lang in de lucht hangt. Zo blijkt Hannes destijds niet zonder reden te zijn vertrokken en durft de relatie tussen Kurt en Linda wel eens buiten de professionele lijntjes kleuren. Om nog maar te zwijgen van de episodegebonden nevenverhaaltjes, die vaak om liefde, verlangen en seks gaan.
Dat deze reeks erin slaagt je dertien afleveringen lang aan het scherm te kluisteren, heeft deels ook te maken met de heerlijk geboetseerde personages, die stapvoets onder de huid van de kijker kruipen. Al levert de poging om Nico’s achtergrond verder uit te spitten wel de minste én minst geloofwaardige episode op, namelijk die waarin twee schemerfiguren uit haar verleden plots met een lading drugs op de proppen komen. Stilistisch en inhoudelijk past ze wel binnen de poëtische aard van de serie, maar tegelijk onderstreept ze dat de scenaristen ook al eens ingrediënten tekort kwamen. De acteurs - met Jan Van Looveren en de grandioze Gene Bervoets, die voice-over-gewijs alles aan elkaar mag praten, op kop - zijn echter unaniem uitstekend.
Tot slot dient gezegd dat ‘Goesting’ productioneel om van te smullen oogt. De klassieke beeldvoering is net wat deze reeks nodig heeft, de frisse klankband klinkt even dartel als de dolle belevenissen van de karakters, het script bevat ondanks enkele uitschuivers voldoende scènes die klasse benaderen én de nevencast is over de hele lijn uitstekend (Pepijn Caudron!). Door elke aflevering één gerecht uit te lichten en de bereiding ervan in beeld te brengen, wil de serie wellicht ook meeliften op het heersende succes van al die meesterchef-tv. Ergo: drie sterren. Voor Felixir zou dat een toppositie in de Michelin-gids betekenen, voor ‘Goesting’ een plaats in de subtop.