Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Wie ooit ‘Code 37’ of ‘Spangen’ zag, weet dat aan vrouwelijke hoofdpersonages opgehangen policiers sterke televisie kan opleveren. Ook in Scandinavië zijn ze daar het afgelopen jaar achter gekomen - of wat dacht je van de ‘Millennium’-trilogie (Lisbeth Salander is zowat het coolste karakter van de afgelopen vijf jaar!) en ‘The Killing’? Al die feminiene speurneuzen krijgen er nu alweer een tv-collega bij in de vorm van Irene Huss, een hardwerkende detective die evengoed jouw buurvrouw zou kunnen zijn.

Want lieten Hannah Maes, Sylvia Richter en Sarah Lund zich typeren door hun eerder nurkse karakter en persoonlijke problemen, blijkt Irene Huss een vrouw zoals elk ander, die niets anders tracht te doen dan d’r job naar behoren uit te oefenen. Ze is net veertig jaar geworden, heeft een stabiel en gelukkig huwelijk en is de trotse moeder van een tweeling tienermeisjes. En bovendien steekt haar man Krister - een chef van beroep - al eens een handje toe in het huishouden. Kortom, een uit het leven gegrepen personage dat zich op het eerste gezicht (we spelen eventjes advocaat van de duivel) niet bepaald tot een boeiende crimiserie leent.

Nochtans is het exact dat sterk aanwezige realisme dat ervoor zorgt dat ‘Irene Huss’ zich onderscheidt van z’n vele genregenoten en dat je al gauw met het interessante titelkarakter gaat meeleven. Zo is ze namelijk tevens geen superflik die de cases die haar pad kruisen reeds doorgrond heeft nog voor één van haar (in hoofdzaak mannelijke) collega’s of de kijker ze mee heeft kunnen analyseren. Schrijfster Helene Tursten, op wiens pennentrekken deze 6-delige serie (met 90 minuten per episode zou je ook van mini-speelfilms kunnen spreken) gebaseerd is, vond in haar romans een puik evenwicht tussen de obligate karakterontwikkeling en spannend opgebouwde misdaadplots, en de makers van de tv-versie weten die balans uitstekend te behouden.

Vergis je echter niet: het warm water vindt ‘Irene Huss’ allerminst uit. Het is misschien wel origineel en verfrissend dat er ditmaal geen norse vijftigplusser met miserabel privéleven de plot aandrijft zoals in andere Scandinavische topseries als ‘Wallander’, ‘Varg Veum’ of ‘Beck’ het geval is, maar in essentie verschillen de zaken waarmee Irene en haar collega’s in aanraking komen niet erg veel van die uit alle andere Noord-Europese misdaadseries - en je kan zelfs gerust die Noord-Europese weghalen, want in reeksen als ‘Zone Stad’, ‘Vermist’, ‘Flikken’ en ‘Witse’ komt het ook vaak op hetzelfde neer. Een euvel vormt dit evenwel niet; je kan een komedie toch ook niet verwijten dat hij grappig is?

Maar wat een franchise toch een beetje boven zijn (kwalitatief meer dan oké zijnde) soortgenoten doet uitkomen, is het acteerwerk, de manier waarop het ingeblikt is of de karaktertypering. In het geval van ‘Irene Huss’ betreft het dus vooral dat laatste, al maakt hoofdrolspeelster Angela Kovacs ook een heel goeie beurt. Vernieuwende televisie is dit dus niet, maar liefhebbers van intelligente hersenbrekers die je als kijker ook toestaan om samen met het titelpersonage naar de ware toedracht te speuren, zullen aan deze zesdelige verzameling veel plezier beleven. Ofte: wederom een waardevolle toevoeging aan de Lumière Crime Series-collectie.

Peter Janssens