Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Capote
Acteurs die in de huid kruipen van echt bestaande personen hebben steevast een streepje voor bij prijsuitreikingen. Of hoe verklaar je anders dat het gros van de winnaars en de genomineerden de afgelopen jaren telkens biopic-acteurs waren? Ook dit jaar was het weer zo. Philip Seymour Hoffman won zowat elke belangrijke award die een acteur kan winnen met z’n vertolking van de extravagante, complexe Truman Capote. Dit regiedebuut van de hypergetalenteerde Bennett Miller verwierf overigens vijf nominaties; na het zien van de film vinden we dit niet alleen te weinig, het is gewoonweg een schande dat de prent er slechts eentje kon verzilveren. Want ‘Capote’ is zoveel meer dan een biografisch document, het is een spannende, dramatische en pakkende film, waarin de knappe vertolkingen slechts deel uitmaken van een perfect geolied geheel.
Net als die andere biografische topper ‘Walk The Line’ focust ‘Capote’ zich slechts op een korte periode uit het leven van de controversiële journalist, scenarist en auteur. We volgen hem tijdens z’n lange research voor z’n magnum opus ‘In Cold Blood’, een non-fictieroman over de koelbloedige moord op een gezin op de boerenbuiten. Samen met z’n beste vriendin Harper Lee (Catherine Keener), die zelf succes oogstte als schrijfster van ‘To Kill A Mockingbird’, raakt Capote beetje bij beetje meer in de ban van de hele zaak. Hij raakt zodanig betrokken dat hij een platonische relatie ontwikkelt met één van de moordenaars, Perry Smith (Clifton Collins, Jr.). Maar steeds weer blijft zowel Capote als de kijker twijfelen of z’n relatie steunt op echte gevoelens of op een misplaatst opportunisme in de drang om het ultieme meesterwerk te schrijven.
Philip Seymour Hoffman geeft op verbluffende wijze gestalte aan deze ambigue figuur, die zodanig verscheurd raakte door deze hele affaire dat hij nooit nog een roman zou schrijven. Hoffmans vertolking lijkt op het eerste zicht een bonte verzameling van tics en eigenzinnige trekjes, maar wie er zelf enige research op nahoudt, zal inzien dat niemand een betere vertolking had kunnen neerzetten. Bovendien slaagt hij erin z’n personage op zodanige wijze te vertolken dat we als kijker nooit weten of we sympathie moeten koesteren of simpelweg geshockeerd zijn door z’n bij momenten erg nadrukkelijke egoïsme. Ook Catherine Keener en vooral Clifton Collins, Jr. leveren fantastische vertolkingen af en houden zich prima staande naast een allesverpletterende Hoffman. ‘Capote’ is langzaam opgebouwd, maar weet je vanaf z’n ijzersterke openingsscène meteen te beklemmen. Beste film van het jaar.