Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

In 2004 barstte een bom toen (inmiddels ex-)Disneybaas Michael Eisner besloot om de stop te trekken uit de traditionele handgetekende animatie die door oompje Walt op de wereldkaart was gezet. Een beslissing die hij nam omdat de laatste films uit de studio’s (‘Atlantis’, ‘Treasure Planet’, ‘Home On The Range’) nauwelijks nog volk naar de zaal wisten te lokken, terwijl de met de computer gemaakte prenten van Pixar en Dreamworks Animation wel voor volle zalen speelden. En dus besloot Eisner om Disney eveneens op de computerpixeltrein te duwen, zij het met kwalitatieve ondingen als ‘Chicken Little’ en ‘The Wild’. Terwijl hij natuurlijk gewoon kon hebben geïnvesteerd in de kwaliteit van de scenario’s van hun met de hand getekende prenten in plaats van de volledige afdeling op te doeken.

Precies het idee dat John Lasseter had. Toen de Pixarbolleboos een paar jaar terug de creatieve leiding kreeg over de Disneyanimatieafdeling, was één van zijn eerste beslissingen om opnieuw te beginnen met handgetekend vertier. Lasseter hees heel wat ontslagen medewerkers terug aan boord, waaronder het duo Ron Clements en John Musker dat al had bewezen garant te kunnen staan voor kwaliteit. Getuige hun regie van onder meer ‘The Little Mermaid’, ‘Aladdin’ en ‘Hercules’. ‘The Princess And The Frog’ haalde tijdens zijn release in Amerika vlot de kaap van honderd miljoen dollar kassa-opbrengst. Wat op zich niet wereldschokkend veel is in vergelijking met de Pixar- of Dreamworksrecettes, maar toch een bewijs dat Eisner de traditionele animatie veel te vroeg had afgeschreven.

De keuze voor de eerste tekenfilm onder het bewind van Lasseter viel op het bekende Grimm-sprookje ‘De Kikkerprins’ waarin een prins in een kikker verandert en enkel maar zijn knappe gedaante kan terugkrijgen wanneer een prinses hem kust. Lasseter mengde het uitgangspunt van het klassieke sprookje met het kinderboek ‘The Frog Princess’ van E.D. Baker, waarin de prinses na het kussen ook in een kikker transformeert. De beslissing om dit verhaal te situeren in een dixielanddecor in New Orleans en om van de prinses een Afro-Amerikaanse te maken verliep alvast niet zonder slag of stoot. Zo vonden drukkingsgroepen het bijvoorbeeld niet kunnen dat het hoofdpersonage oorspronkelijk Maddy heette en een kamermeisje was, omdat dit nogal wat stereotiepe clichébeelden opriep. De studio toonde zich inschikkelijk (Oprah Winfrey werd ingehuurd als technical consultant en de heldin kreeg als naam Tiana en een carrière als restaurantuitbaatster), en uiteindelijk kon de zwarte gemeenschap zich verzoenen met het water bij de wijn. Of hoe de heisa uiteindelijk een storm in een glas water bleek.

Schrijven dat ‘The Princess And The Frog’ kwalitatief even sterk is als het gros van de titels uit de vorige revival (‘Aladdin’, ‘The Lion King’, ‘Beauty And The Beast’) is wellicht iets teveel eer voor deze kikkerprent. De echte old school magie is nog niet helemaal terug: daarvoor duurt het bijvoorbeeld toch iets te lang vooraleer het verhaal uit de startblokken geraakt. Maar het komt allemaal aardig dicht in de buurt: de kleurrijke animatie is eersteklas, heldin Tiana heeft verrassend veel haar op de tanden, de soundtrack van Randy Newman zit als gegoten en er zijn genoeg fijne grapjes om dit spreekwoordelijke festijn voor jong en oud met een brede glimlach op te lepelen. Meer moet het in dit geval niet zijn om van een meer dan geslaagde herbronning te spreken.

Extra’s (Blu-ray): genoeg featurettes en hebbedingetjes om na de eindgeneriek in de sprookjeswereld te blijven dwalen. Leiden de dans: een audiocommentaar, making of, aanvullende info over de terugkeer van de traditionele Disneyanimatie en een focus op de eerste Afro-Amerikaanse Disneyprinses. Naar traditie vind je in het Blu-ray-doosje ook de dvd van de film.

Simon Couwens