Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Rare vogel, die Todd Solondz. En niet meteen een snelfilmer. Vijf jaar zijn er intussen verstreken sinds ‘Palindromes’, waarin het vrouwelijke hoofdpersonage niet door één, maar door (fysiek sterk) verschillende actrices werd vertolkt. Ook zijn nieuwste worp doet wenkbrauwen fronsen. ‘Life During Wartime’ is dan wel een (officieus) vervolg op suburbs-parel ‘Happiness’, alle karakters worden plots door andere acteurs vormgegeven. En dat wil wel eens verwarren.

Had Allen in de eerste prent nog het bekende postuur van karakteracteur Philip Seymour Hoffman, dan zien we reeds in de openingsscène - een hilarische, schrijnende, bizarre, kortom vintage Solondz aftrap - dat die de gedaante heeft aangenomen van de ‘The Wire’-acteur Michael K. Williams. Hoewel regisseur-scribent Solondz sterk van voorkennis uitgaat, maakt hij het de kijker op die manier erg moeilijk om meteen mee te zijn. Allen is immers niet het enige personage dat een al dan niet extreme makeover heeft gekregen. Helemaal lastig wordt het evenwel wanneer je ‘Happiness’ niet gezien hebt, want dan mis je wel erg veel van de verwijzingen.

Net zoals in de 1998-miniclassic focust de filmmaker op de besognes van de drie zussen. Joy (Shirley Henderson) verlaat echtgenoot Allen en zoekt troost bij d’r familie, maar wordt belaagd door herinneringen aan haar ex Andy, die zelfs na zijn dood Joy het hof blijft maken. Zus Trish (Allison Janney) kan dan weer niet gelukkiger zijn wanneer ze Harvey (Michael Lerner) tegen het lijf loopt, een gescheiden man aan wie ze haar hart verpandt en met wie ze al snel hoopt te trouwen. Zus Helen (Ally Sheedy) ten slotte is - zo zegt ze zelf - het slachtoffer van haar familie én van haar succes in Hollywood.

De gitzwarte humor wordt nog steeds met de nodige wrangheid opgediend (zie o.a. de schitterende openingsscène waarin Allen toegeeft dat hij nog af en toe in de fout durft gaan), maar toch overheerst de indruk dat je het al beter gezien hebt. De tijd dat Solondz écht wist te verrassen en onderwijl heilige huisjes intrapte, lijkt haast een eeuwigheid geleden. Dat de indie-filmer met deze ‘Life During Wartime’ net een sequel gemaakt heeft op de film waarin wél alles juist zat, helpt natuurlijk niet. Niettemin mag er sporadisch gegniffeld worden (Trish’ zoon die met zijn moeder haar seksleven bespreekt, levert een aantal hilarische oneliners/situaties op) en doet de cineast een poging om ook iets dieper onder de oppervlakte te gaan (vergiffenis is één van de thema’s).

De prachtige plaatjes (contrastrijke kleurenpaletten schieten in het oog) en de op dreef zijnde acteurs doen de film finaal toch in het driesterrendepartement belanden. Vooral Allison Janney is schitterend in een rol die veel meer subtiliteit vraagt dan de naturelle vertolking laat uitschijnen. De manier waarop Shirley Henderson haar personage Joy inkleedt, maakt het niet eenvoudig emotioneel betrokken te raken, maar in het bevreemdende universum van Solondz is ze uitstekend op haar plaats. Knap tot slot is ook de ingetogen vertolking van Ciaran Hinds. Allerminst een grand cru dus én het is waar dat de eigenzinnige filmer ook eens uit een ander vaatje mag tappen, maar ‘Life During Wartime’ onderstreept op zijn beste momenten wel dat hij het nog altijd in de vingers heeft.

Peter Janssens