Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Wie op zoek is naar de vreemdste eend in de rijkgevulde carrièrelijn van Clint Eastwood, richt zijn lokroep best naar dit uit 1973 stammend curiosum. Curiosum, omdat het de eerste film was die Eastwood regisseerde waarin hij zelf niet acteerde. En ook omdat dit een relatiedrama is, gemaakt in tijden waarin Eastwood enkel maar bekend stond om zijn westerns en actiefilms. Dat Eastwood heel wat meer in zijns mars heeft dan eenvoudige actieprenten, is intussen geen geheim meer. Begin jaren zeventig was deze atypische Eastwoodprent echter andere koek.

Niet in het minst bij de producerende studio zelf, die niet echt wist wat aan te vangen met ‘Breezy’. Nadat de eerste testscreenings en reacties tegenvielen, besloten ze zelfs om de film een jaar op de plank te laten liggen en hem pas uit te brengen na Eastwoods western ‘High Plains Drifter’. Al leek er geen kat in ‘Breezy’ geïnteresseerd: de studio weigerde de film te promoten en deed nauwelijks moeite de R-rating aan te vechten (hoofdzakelijk verkregen omdat er af en toe een paar blote borsten te zien zijn). Met als resultaat dat Eastwood zelf, die ‘Breezy’ nog altijd als één van zijn favorieten uit zijn oeuvre beschouwt, geenszins tevreden was met de manier waarop de film werd uitgebracht.

‘Breezy’ is ontegensprekelijk een tijdgeestfilm. Het titelpersonage (enthousiast vertolkt door Kay Lenz) is een freewheelend hippiemeisje van zeventien lentes dat haar charme gebruikt om te krijgen wat ze wil en te leven op de goodwill van anderen. En uiteraard in de vrije liefde gelooft. Soms loopt dat wel eens verkeerd af (zie de lifter die haar bij het begin van de film oppikt), soms heeft ze meer geluk. Wanneer ze in contact komt met Frank Harmon (William Holden) bijvoorbeeld. Harmon is een gescheiden, rijke en ietwat emotioneel op de dool zijnde makelaar die niet weet hoe welke plaats hij Breezy in zijn leven moet geven. Aanpappen met een jong meisje ziet hij niet als risicoloos, haar zomaar aan de deur zetten ziet hij ook niet zitten. En zo begint een relatie tussen twee mensen die op het eerste zicht niet bij elkaar horen, maar toch meer voor elkaar betekenen dan ze aanvankelijk vermoedden.

Eerlijk is eerlijk: ‘Breezy’ is zeker geen hoogtepunt in het oeuvre van Eastwood. Het is echter wel een een must voor elke zichzelf respecterende Eastwood-fan. Uiteraard omdat dit de eerste keer was dat Eastwood zich voluit van zijn (laconieke) menselijke kant liet zien. Het zou tot 1982 duren eer hij nog eens het actiepad zou verlaten (met ‘Honkytonk Man’) en pas in 1988 zou hij met ‘Bird’ opnieuw een film regisseren waarin hijzelf niet acteerde. Zelfs al laat ‘Breezy’ zich vooral bekijken als een te vroeg geboren kind, het resultaat is er niet minder interessant om. En is qua stijl en aanpak nog het best te vergelijken met Eastwoods verfilming van ‘The Bridges Of Madison County’, waarin hij zich ook concentreerde op een moeilijke liefdesrelatie.

Hollywood was ruim dertig jaar geleden misschien nog niet klaar voor ‘Breezy’, de film bewijst dat Eastwood eigenlijk nooit voor een gat te vangen was. Alleen daarom al is dit verplichte kost voor Clintofielen. Al zorgen ook de sterke vertolkingen van Lenz en Holden ervoor dat deze film ook nu nog steeds de aandacht weet vast te houden. Of zoals Harry Callahan het zou verwoorden: make your day en schuif ‘Breezy’ in de dvd-lader, punk.

Simon Couwens