Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

We moeten het - zij het met spijt in het hart - toegeven: George A. Romero zal er waarschijnlijk niet meer in slagen een film af te leveren die ons bij de nekharen grijpt en met een achterwaartse salto tegen de grond drukt. Kort gezegd: de man heeft zijn beste dagen gehad. Op zich niet helemaal verwonderlijk, daar de zombiemeester intussen zeventig verjaardagskaarsjes heeft uitgeblazen. Het feit dat hij alsnog een tweede adem heeft gevonden en de laatste jaren als een echte filmguerilla voor een appel en een ei opnieuw zombieprenten draait, doet ons fanhart echter nog steeds vreugdevol bonken.

Uiteraard kan de vraag worden gesteld of Romero’s laatste films nog relevant zijn. Dat ze het niet halen bij zijn genreveranderende eerste trilogie (‘Night Of The Living Dead’, ‘Dawn Of The Dead’ en ‘Day Of The Dead’) spreekt voor zich. Dat Romero en het zombiegenre na talloze imitaties en variaties nauwelijks nog weten te verrassen ook. Wat niet wil zeggen dat dit cinema is die vlug onder de mat der vergetelheid kan worden geveegd. Positief is alvast dat de man niet bezwijkt voor jump cuts of een adhd-videoclipstijl, en niet per se hip wil zijn. Ook de verschillende manieren waarop Romero zijn zombies een kopje kleiner maakt, blijven tot de verbeelding spreken. Getuige daarvan de sanglante scène waarin een hengelaar op zombies zit te vissen.

‘Survival Of The Dead’ speelt zich af op het eiland Plum, ergens voor de kust van Delaware. De bewoners stammen grotendeels af van twee families, de O’Flynns en de Muldoons. De tegenstellingen tussen de twee clans worden nog groter eens het eiland geïnfecteerd is door the dead who walk the earth. De O’Flynns nemen het zekere voor het onzekere en knallen hun ondode familieleden neer. De Muldoons gunnen hun ondoden het voordeel van de twijfel en willen ze ‘in leven houden’ tot er een remedie is gevonden. De familiestrijd strekt zich verder uit als een groep militairen (die ook al even aan bod kwam in ‘Diary Of The Dead’) op het eiland strandt en willens nillens tussen de twee families komt te staan. En en passant ook zijn handen vol heeft aan het afweren van de bijtgrage zombiehordes.

Van Romero’s zes zombiefilms is ‘Survival Of The Dead’ degene met het meest metaalmoeheid. Dat komt grotendeels door de niet zo geïnspireerde plot die de mosterd haalt bij ‘The Big Country’, een familievetewestern uit 1958. Een beetje minder nadruk op die familiestrijd en wat meer focus op het zombieleger was een slimmere zet geweest. Ook de boodschap dat de echte mensen vaak beestachtiger handelen dan de ondoden is een idee dat Romero intussen al te vaak heeft uitgewerkt. Opvallend is dat deze film ook de minst gore is uit de serie, al krijgen we gelukkig toch nog een paar met weinig tafelmanieren verorberde ingewanden voorgeschoteld.

Of er nog een zevende Dead-film komt is hoogst twijfelachtig. Romero nam ‘Survival Of The Dead’ grotendeels in eigen beheer op met een budget van amper vier miljoen dollar, en de publieke belangstelling brandt helaas op een laag pitje. Ook in onze contreien is dit de eerste Romero-zombiefilm die niet in de bioscoop werd uitgebracht. Het ziet er dus naar uit dat Romero zijn bloederige homilie enkel nog maar aan de eigen fanclub verkocht krijgt. Een verstaanbare, zij het toch jammere conclusie: zeker omdat dit filmpje toch nog steeds met kop en schouder uitsteekt boven heel wat andere horrorprenten die rechtstreeks op dvd verschijnen.

Simon Couwens