Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

In 1980 liep het cinemaminnend publiek niet meteen storm voor ‘Used Cars’, een komedie over de concurrentie tussen mesjogge tweedehandsautoverkopers. Dat die komedie dertig jaar na datum nog niet volledig in de vergeethoek is geraakt, komt door de namen op de generiek: de regisseur is immers Robert Zemeckis en Steven Spielberg is één van de coproducenten. En ook wel omdat het al bij al best een geslaagde komedie was.

Wat niet echt kan worden gezegd van het gelijkaardige ‘The Goods: Live Hard, Sell Hard’ dat vorig jaar het levenslicht zag. De film werd meegeproduceerd door Will Ferrell en Adam McKay, die eerder al samenwerkten voor ‘Anchorman’, ‘Talladega Nights’ en ‘Step Brothers’ en van wie binnenkort ‘The Other Guys’ wordt uitgebracht. Ook al heeft Ferrell enkel een omvangrijke cameo in ‘The Goods’, de hoofdrol zou zo op zijn lijf geschreven kunnen zijn. Wie Ferrells humor kan smaken, heeft alvast weinig kans zich vast te rijden in deze weinig subtiele komedie. Wie daarentegen geen boodschap heeft aan komedies die drijven op onwaarschijnlijke karakters en vulgaire humor en liever een coherente plot op het bord krijgt, loopt het best in een zo wijd mogelijke boog om deze prent heen.

Zeggen dat er niets te lachen valt in ‘The Goods’ is wat teveel van het slechte, maar toch zijn de echt goede grappen op één hand te tellen. Ferrell en McKay sturen regisseur Neal Brennan in een richting waarin de nadruk vooral ligt op grofgebekte oneliners die uit de mond ontsnappen van volstrekt idiote oelewappers. Hoofdpersonage is topverkoper Don Ready (Jeremy Piven). Samen met zijn trouwe volgelingen maakt hij er een erezaak van om alles aan iedereen te kunnen verkopen. Hij wordt ingehuurd door Ben Selleck (James Brolin), de eigenaar van een tweedehandsautozaak die afstevent op faillissement. Don beweert dat hij Sellecks medewerkers kan transformeren in topverkopers die tijdens het weekend van 4 juli alle 211 auto’s uit het wagenpark kunnen verkopen.

Als er al wat zou aan te vangen zijn met deze plot, dan worden die mogelijkheden koudweg de nek omgedraaid door een opeenstapeling van foute keuzes. James Brolin loopt heel de film door te geilen op David Koechner (een in Amerika populaire komiek die wij vooral onthouden uit ‘Thank You For Smoking’) en draagt zelf boner pants. Eén van Brolins volwassen kinderen zit opgescheept met het brein van een tienjarige, en wordt continu verleid door de op seks beluste (en helemaal niet grappige) Kathryn Hahn. En dan hebben we het nog niet gehad over het hoofdpersonage zelf dat zichzelf omschrijft met de zin “I have hair on my balls and I sell cars”. Zo mogelijk nog pijnlijker zijn de pogingen van de scenaristen om een moraliserende levensles in het geheel te kneden. Hetgeen het tenenkrommend effect er helaas enkel maar groter opmaakt.

Waar wij wel de humor van inzagen: DJ Request die weigert om aangevraagde plaatjes te draaien en oude rot Charles Napier die zijn platitudes uitspuwt aan het volume van een volautomatische mitrailleur. Geslaagde momenten die echter niet wegnemen dat ‘The Goods’ enkel maar zal gesmaakt worden door weinig kieskeurige fans van moderne Amerikaanse humor. Voor de rest is dit huilen met de pet op.

Simon Couwens