Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Wie kickt op adembenemende dog fights en andere luchtstunts, zit met classic ‘The Great Waldo Pepper’ gebeiteld. Met 35 pelliculejaren op de levensteller mag het vliegvertier bij momenten dan wel gedateerd aandoen, aan ouderwetse avonturenpret hoeft de prent niks in te boeten. We hebben altijd al gevonden dat deze Redford-prent noch de waardering noch de klassiekerstatus heeft gekregen die hij wel degelijk verdiende. Deze dvd-release biedt dé ideale rehabilitatiekans.

Het is best merkwaardig dat dit vliegeniersrelaas doorheen de jaren in de vergetelheid geraakt is - vooral als je weet wie hier allemaal aan meegewerkt heeft! De met (inmiddels iconische) goudblonden lokken gezegende Robert Redford zag zijn carrière medio jaren ’70 (deze prent stamt uit precies 1975) ongekende toppen scheren en bovendien kenmerkte dit de derde samenwerking met cineast George Roy Hill, met wie de oude Hollywoodlegende eerder de onsterfelijke meesterwerken ‘Butch Cassidy And The Sundance Kid’ en het met 7 Oscars bekroonde ‘The Sting’ (twee keer met de blauwogige Paul Newman aan zijn zijde) opnam. Nog een oude bekende op de affiche van ‘The Great Waldo Pepper’: Oscarwinnend scribent William Goldman (‘Marathon Man’, ‘Butch Cassidy etc.’). En componist Henry Mancini. Het klonk op papier dus letterlijk als een match made in heaven, maar toch werd het geen superhit.

Als er al één constante is tussen de drie projecten die Hill en Redford aan elkaar lieert, dan is het wel dat ze alle historisch van aard zijn. ‘Butch Cassidy etc.’ is uiteraard een western, ‘The Sting’ een misdaadprent die zich afspeelt in het Chicago van de dertiger jaren én ook ‘The Great Waldo Pepper’ is gesitueerd tegen zo’n oude achtergrond. De perikelen van het titelkarakter, een misnoegde piloot die gedurende de actie van WO I aan de kant moest toekijken terwijl hij zelf instructeur was, spelen zich in deze weinig jaren overspannende period piece af tussen 1926 en 1931. En zoals altijd toont Hill zich weer een meester in het evoceren van het beoogde tijdsbeeld.

Je zou terecht kunnen opmerken dat dit avontuur over the second greatest flyer in the world, zo verklaart Waldo Pepper zelf, inhoudelijk tamelijk weinig om het lijf heeft, maar dat gebrek aan plot wordt gecompenseerd door een scherpe uitdieping van de personages. Niet enkel in de Peppers psyche wordt er een blik geboden, we krijgen ook een beeld van de karakters die zijn pad kruisen. Van een rivaliserende luchtartiest die later een bondgenoot zal worden (Bo Svenson) tot een oude WO I-legende met wie Pepper, eens aan het werk als stuntman in Hollywood, eindelijk de sky-degens kan kruisen (Bo Brundin).

Reken daarbij het uitstekende acteerwerk tot in de kleinste bijrollen, waarin onder andere toen opkomende actrices Margot Kidder (‘Sisters’) en Susan Sarandon (te zien in één van de meest legendarische én fatale sequenties uit de film) te bewonderen zijn, en je hebt een knappe studioavonturenfilm, volledig gemaakt volgens de principes van het klassieke Hollywood. Wie meteen na het bekijken van de film aan het googlen wil slaan om wat meer te weten te komen over de figuur van Waldo Pepper zal bovendien bedrogen uitkomen: de man heeft immers nooit bestaan. Maar dat Hill en Redford 107 minuten lang de illusie weten te wekken dat het allemaal waar gebeurd is (‘The Great Waldo Pepper’ staat geboekt als één van de meest waarheidsgetrouwe weergaven van hoe het er destijds aan toe moet gegaan zijn én natuurlijk baseerden verhaalbedenkers Hill en Goldman zich op echte figuren), zegt genoeg.

Peter Janssens