Zoeken

Kom Niet Aan Mijn Kinderen

  • Cinevision.be/nl quoteert Kom Niet Aan Mijn Kinderen met een 2/5
  • Regisseur: Ron Termaat
  • Cast: Karina Smulders, Cahit Ölmez, Thom Hoffman
  • Genre: Drama
  • Duur: 85 minuten
  • Releasedatum DVD: 11-08-2010
  • Distributeur DVD: Entertainment One
Bekijk de cover van de film "Kom Niet Aan Mijn Kinderen"

Los van het feit dat ze beide gebaseerd zijn op ware feiten zijn er wel meer overeenkomsten tussen de Sally Field-prent ‘Not Without My Daughter’ en het Nederlandse melodrama ‘Kom Niet Aan Mijn Kinderen’. Zo staat in beide een gelukkige westerse vrouw centraal die slaags raakt met haar Midden-Oosterse echtgenoot en diens vrouwonterende cultuur. De inzet van de geleverde strijd is eveneens identiek: kinderen. Zag Sally Fields karakter geen andere oplossing dan het met d’r dochter via diverse smokkelroutes op een vluchten te zetten, dan probeert de protagoniste in deze prent het via de diplomatieke weg.

Maar vechten zal er gedaan worden, en onlogisch is dat niet. De sterkste familieband is immers wellicht die tussen een moeder en haar kind. Negen maanden een spruit in de buik dragen schept een relatie die grenzen overstijgt. Ook culturen. De paniek van Hanne Veenhoven (Karina Smulders, uit ‘Bride Flight’) is voelbaar wanneer ze te horen krijgt dat d’r ex Nizar (gewezen ‘Flikken’-acteur Cahit Ölmez), onder het voorwendsel van een uitstapje naar Eurodisney, er met hun twee kinderen vandoor is naar Syrië. Zogezegd omdat-ie zich in Nederland bedreigd voelt, maar daar trapt niemand in. Nizars familie in Damascus wachtte al lang op z’n komst, nu ontbreekt enkel Hanne nog. Maar die is niet van plan snel af te reizen, tenzij om haar kinderen op te halen.

Je moet een hart van steen hebben om niet aangegrepen te worden door wat Hanne meemaakt, maar cineast Ron Termaat pakt het allemaal zo lomp aan dat je hem spontaan een cursus filmmaken cadeau wil doen. De bordkartonnen karakters, het goedkope gehengel naar dramatiek, de stoffige mise-en-scène, de tv-filmmaker (‘De Hoofdprijs’, ‘Julia’s Tango’) doet weinig moeite om ‘Kom Niet Aan Mijn Kinderen’ het beeldbuisfilmniveau te laten ontstijgen. Wat het erg lastig maakt om écht betrokken te raken bij de moedige queeste van het hoofdpersonage.

Door een gebrek aan diepgang (toegegeven, het was waarschijnlijk geen eenvoudige opgave om dit verhaal samen te persen in de speelduur van 85 minuten) hangen de makers tevens een ongenuanceerd beeld op van de islamcultuur in Syrië. Nizar onderdrukt z’n kinderen en slaat ze wanneer ze ongehoorzaam zijn (maar de film heeft dan weer niet de ballen om dit ook daadwerkelijk in beeld te brengen): hij is een op en top schurk waar je - zoals de prent ‘m afbeeldt - onmogelijk sympathie voor kan opbrengen. Ironisch genoeg is het wel acteur Cahit Ölmez die de sterkste vertolking neerzet. Maar hij heeft wel z’n kinderen ontvoerd. En die kids voelen zich niet thuis in Damascus: zoon Azim kan er niet langer voetballen, dochter Bibi treft in de winkel uitsluitend Barbie-poppen met boerka’s aan. Allebei missen ze ook hun moeder, die uiteindelijk geen andere oplossing ziet dan haar kids een ontsnappingsplan aan te praten. Alleen wanneer ze asiel aanvragen in de Nederlandse ambassade kunnen ze weer naar Nederland.

Zo maakt Termaat er aan het eind zelfs nog een thriller van, maar spannend wordt het nooit. Je weet toch al hoe het verhaal afloopt, anders waren boek en film er nooit gekomen. Gelukkig maar dat het zo afloopt, het is de enige gerechtigheid mogelijk. Maar als de makers ook iets meer aandacht hadden besteed aan Hanne’s situatie thuis (haar tweede echtgenoot én de tweeling die ze daarmee heeft, lopen er voor spek en bonen bij) en zich iets meer hadden geconcentreerd op de kracht van dit, op papier, ontroerende relaas in plaats van op het indrukken van de juiste emo-knopjes, dan hadden we er ook nog iets om kunnen geven.

Peter Janssens

© Cinevision.be/nl

   Bioscoop

   DVD/Blu-Ray