Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

“Alles wat je in je leven doet is zinloos, maar het is belangrijk dat je het doet.” Een citaat van Mahatma Gandhi dat twee keer prominent figureert in ‘Remember Me’, en dat niet geheel ontoevallig de essentie van de film nagenoeg perfect samenvat. En wat voor een film: ‘Remember Me’ is met vlag en wimpel één van de meest bevreemdende en aangrijpende verrassingen van dit jaar.

Bevreemdend, omdat deze prent op het eerste zicht een weinig opvallend tienerdrama is voor weinig kieskeurige meisjes die zich als lichtgeile motten laten lokken door de ruige looks van hoofdrolspeler Robert Pattinson. Terwijl ‘Remember Me’ eigenlijk een volwassen drama blijkt te zijn dat de makkelijke clichés of hippe soundtrack resoluut links laat liggen. En aangrijpend, omdat het allemaal zo knap gemaakt is dat de kans groot is dat zelfs de meest stoïcijnse sfinx op het eind naar de zakdoek grijpt.

‘Remember Me’ maakt al vanaf de eerste scène duidelijk dat er geen onbezorgde tienerromance in de aanbieding staat. In een verlaten metrostation wordt een vrouw neergeschoten, vlak voor de ogen van haar elfjarige dochter Ally. Na deze intro springt de film tien jaar vooruit, en woont Ally (Emilie de Ravin) bij haar overbeschermende vader (Chris Cooper), die als politieagent nog steeds zwaar getraumatiseerd is door de moord op zijn vrouw. Ook getraumatiseerd, zij het door de zelfmoord van zijn broer, is Tyler Hawkins (Pattinson), die onder meer daardoor serieus overhoop ligt met zijn onbegrijpende vader (Pierce Brosnan). Op een nacht wordt Tyler in de naweeën van een vechtpartij gearresteerd door Ally’s vader. Het één leidt naar het ander, en Tyler besluit om voor de grap Ally te verleiden. Uiteraard worden de twee gebroken zielen echt verliefd op elkaar, maar daarmee is de verhaalkous geenszins af.

Eén van de redenen dat ‘Remember Me’ tegen de ribben kleeft, is de sterke invulling van de cast, tot en met de kleinste bijrollen toe. Zo zijn Pierce Brosnan en Chris Cooper uitzonderlijk goed op dreef als dolende vaders, en de passionele chemie tussen Pattinson en De Ravin is van een niveau dat je niet terugvindt in het gladdere werk genre ‘He’s Just Not That Into You’ of ‘Valentine’s Day’ (om twee recente voorbeelden te noemen). Ook op de regie valt weinig af te dingen: Allen Coulter (die een paar mooie afleveringen van ‘The Sopranos’ regisseerde en ook het boeiende ‘Hollywoodland’ op zijn cv heeft prijken) kiest voor een bewust groezelige aankleding die de personages eerder in de realiteit dan in een fictieve filmwereld plaatst.

Ook Pattinson verdient applaus. In tegenstelling tot in de ‘Twilight’-saga moet hij zich niet beperken tot staren in het ijle en het debiteren van stupide dialogen. Integendeel, hij etaleert overtuigend en subtiel de pijn van zijn personage. Een pijn die ook tijdens de verrassende ontknoping heel erg voelbaar is. Dat einde is trouwens voer voor een interessante pro- en contradiscussie. Langs de ene kant is het makkelijk om de laatste vijf minuten af te doen als een niets ter zake doende en manipulatieve manier om nog meer ellende te etaleren. Toch past alles wonderwel bij de teneur van de film. Op zich heeft ‘Remember Me’ die finale twist niet nodig om vier sterren in de wacht te slepen, tegelijkertijd is het moeilijk om het lef van scenarist Will Fetters niet te waarderen. Als louterende uppercut is het hoe dan ook een vondst die kan tellen. En lang blijft nazinderen. Net als de gehele film trouwens.

Extra’s (Blu-ray): in principe besteden we weinig aandacht aan een standaardfeaturette, maar omdat je bij ‘Remember Me’ vooraf écht niet mag weten hoe de verhaallijn kronkelt toch dit woord van advies: als je nog niet weet hoe de vork in de steel zit, kijk dan zeker vooraf niet naar de making of, want daarin wordt het einde prijsgegeven. Een gewaarschuwd Pattinson-fan is er twee waard.

Simon Couwens