Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Brotherhood, seizoen 3
Op het moment van de opnames was het nog niet zeker dat blauweboordenmisdaadserie ‘Brotherhood’ aan zijn laatste seizoen bezig was, maar het kan niet anders of de makers voelden de bui al hangen. Had het eerste seizoen elf afleveringen en het tweede nog tien, dan stelde financierende tv-studio Showtime voor de derde reeks slechts een budget voor acht episodes ter beschikking: nooit een goed teken! Een sterk ingekort seizoen kortom, maar aan kwaliteit hoeft daarvoor niet ingeboet te worden. Au contraire, met de allerlaatste aflevering bewijst deze topserie dat hij z’n plaatsje in het crimepantheon verdient, ergens tussen ‘The Wire’ en ‘The Sopranos’ - twee reeksen waarin politiek en crime eveneens een hoofdrol vertolkten, en de grens tussen goed en kwaad seizoen na seizoen waziger werd.
Net als bij het alom bejubelde, maar sterk onderbekeken ‘The Wire’ moet je de tv-gids wel binnenstebuiten keren om een zender te spotten waarop deze ‘Brotherhood’ te bekijken is - goddank voor de dvd! Showtime heeft overigens wel vaker af te rekenen met een - onterecht - gebrek aan populariteit. Het sublieme ‘Dexter’ speelt op onmogelijke uren of betaalzenders, rond het komische ‘Californication’ wordt zo weinig promotie gemaakt dat de uitzendingen al halfweg zijn vooraleer je door hebt dat het effectief te zien is én het scherpe ‘Nurse Jackie’ was zelfs helemaal nooit te zien.
Toch verdient ‘Brotherhood’ alle aandacht die een serie als ‘The Sopranos’ te beurt viel. En wat ons betreft zelfs nog veel meer. Het rivaalrelaas van twee Iers-Amerikaanse broers in Providence, Rhode Island, die de politieke, zij het misdadige degens willens nillens moeten kruisen, stond namelijk garant voor in totaal 29 afleveringen beklijvende televisie. Gaandeweg blijkt ook dat de Caffees niet zo veel verschillen als ze zelf wel denken. Zowel de eerzuchtige politicus Tommy (Australiër Jason Clarke) als de bij de Ierse maffia betrokken Michael (Brit Jason Isaacs) strijden immers vóór het welzijn van hun buurt, beter bekend als The Hill. Dat corruptie daarbij ook om het hoekje komt loeren, zal waarschijnlijk geen verrassing zijn. Thema’s (familie, misdaad, omkoperij) die het palmares van Sidney Lumet bepaalden, een oude rot die zich wel raad zou weten met het universum van dit broederpaar.
Het is wellicht ook niet toevallig dat elke episode van dit derde seizoen zijn titel ontleent aan een citaat van William Shakespeare. De tragedies die zich doorheen de serie (en in het bijzonder in dit slotseizoen, waarin een politiek geheim de relatie tussen Tommy en Michael extra onder druk zet) ontspinnen, spelen qua vorm en stijl gretig leentjebuur bij die van de meesterdramaticus. Dat de twee Jasons in de hoofdrollen, Clarke en Isaacs, intense acteerprestaties neerpoten die de dramatische suspenseboog steeds aangewakkerd houden, is uiteraard ook een surplus. Al doet de rest van de cast het evenmin onaardig: Annabeth Gish staat als Tommy’s zwangere vrouw voor d’r uitdagendste vertolking in deze derde reeks, terwijl Ethan Embry alweer uitstekend is als getroebleerde flik.
Nog even over dat schitterende slot: wat de makers klaargespeeld hebben, lijkt misschien niet meer dan een logisch gevolg uit alles wat eraan voorafging, maar het vraagt toch heel wat schrijverstalent om de cirkel op die manier rond te maken. Iedereen die met het lot van de Caffees betrokken geraakt is (en geloof ons: eens je de eerste aflevering van reeks één een kans geeft, ben je meteen verkocht), zal genoegzaam de dvd uit de lader kunnen halen in de wetenschap dat het einde zowel een waarlijk passend slot vormt als de weg subtiel openlaat voor een vierde reeks, die er - zo raakte intussen bekend - jammer genoeg nooit zal komen. Straffe televisie.