Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Een inbreker die getrakteerd wordt op een huis vol hindernissen, een reeks superclevere boobytraps én een serial killer met een lederen masker: ‘The Collector’ haalt z’n variërende plotmosterd zowel bij ‘Home Alone’, ‘Saw’ als ‘Halloween’ - dat kan niet anders dan een hoogst originele horrorzit opleveren, toch? Ja, en nee. Aan de ene kant is ‘Saw’- en ‘Feast’-scribentencombo Patrick Melton en Marcus Dunston, die de regie solo voor zijn rekening neemt, er wel in geslaagd de genreconventies naar hun hand te zetten, maar anderzijds komt het, zoals wel vaker, ook nu weer neer op een ouderwets potje bloedvergieten zonder veel diepgang.

Wie zich echter vragen stelt bij de plot van een film als deze is wellicht geen fan van het huivergenre. Het mag dan ook allerminst een verrassing heten dat het hoofdpersonage het zoveelste wandelende cliché is, al probeert acteur Josh Stewart hem nog wel de nodige diepgang mee te geven. Toch kleeft er niet veel vlees aan de karakterbotten (no pun intended) van Arkin, een klusjesman die een dringende nood heeft aan cashgeld om z’n ex-vrouw en dochter uit de financiële problemen te redden. In zijn vrije uren is Arkin evenwel ook dief, dus dat zit wel goed.

Het toeval wil immers dat hij een serie karweitjes moet opknappen in het huis van een rijke juwelier die op dat moment op vakantie is. En dan? Wel, in de kluis bevindt zich een zeldzame diamant, die Arkin op de zwarte markt makkelijk kan verkopen voor het bedrag waarmee zijn ex-gezin hun schuldeisers kunnen terugbetalen. Dus besluit hij ’s nachts de woning binnen te sluipen voor wat op het eerste gezicht een routineklus lijkt voor een ervaren inbreker. Maar Arkin is niet voorbereid op wat ‘m te wachten staat. Een moordenaar heeft van het huis namelijk één groot hindernissenparcours gemaakt. Welke hindernissen? Een gespannen metalen draad, een messenluchter, een telefoon met een boorneiging, een wolfsklem, etc. En of er fake blood zal vloeien!

De vallen die de verzamelaar uit de titel, die zich bovendien ook in het huis bevindt, in de juwelierswoning geïnstalleerd heeft, roepen uiteraard herinneringen op aan de vele uitdagingen waarmee de Jigsaw-killer z’n nietsvermoedende slachtoffers confronteerde, maar toch is ‘The Collector’ geen flauwe herhalingsoefening. Doordat je hier met weinig personages zit (naast het titelpersonage en de inbreker tekent ook het in dat huis residerende gezin present, zij het gefolterd/gevangen), raak je eenvoudig betrokken bij de overlevingsstrijd die Arkin moet leveren. Een akelige klankband, een tros écht inventieve attacks en traps (de waarschuwingslijn ‘tijdens de opnames werden geen dieren verwond’ was nooit meer noodzakelijk!) en een zeer strak aangespannen suspenseboog leveren een beklemmende kijkervaring op, die het ‘Saw’-universum (waarmee de prent willens nillens toch verwant is) al vier films lang niet meer wist te bieden.

Een benauwend staaltje folterhorror van de meer vakkundig uitgevoerde soort, kortom, uitsluitend bestemd voor mensen met een sterke maag. Wie zich eerder de handen voor de ogen sloeg tijdens films als ‘Hostel’, ‘Saw’ of ‘Martyrs’ kan beter passen voor deze ultragore kelk, maar de genrefan mag juichen. Grote cinema is dit uiteraard niet, maar in zijn nichesegment behoort ‘The Collector’ thuis in de, nu ja, collectie van elke liefhebber van het betere bloedvergieten. Sadistische pret gegarandeerd, en het is daarenboven nog waarlijk spannend ook. Vakwerk.

Peter Janssens