Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Tekken (Blu-ray)
‘Tekken’ is gebaseerd op de gelijknamige videogame van de Japanse spellenproducent Namco. Waar dat spel zich vooral liet kenmerken door een relatief ‘trage’ gameplay, waarbij tactiek en het afwachten en anticiperen op een aanval van de opponent centraal stonden, moet de pelliculeadaptatie het eerder hebben van spectaculair knok- en stampwerk in de traditie van jaren ’90-knokprenten à la ‘Kickboxer’, ‘Street Fighter’ en ‘Mortal Kombat’ - wier populariteit mogelijkerwijs (onrechtstreeks) geleid heeft tot de ‘Tekken’-game die in 1994 voor het eerst zijn neus aan het consolevenster stak.
Zestien jaar later verschijnt de door fans van het spel hooggeanticipeerde verfilming. Al blijft uiteraard de vraag waarom gamers aller lande altijd maar weer zo fanatiek op een bioscoopversie van hun geliefkoosde tijdverdrijf zitten te wachten. Het is al vaker gebleken dat adaptaties van computerspellen nauwelijks tot goeie films leiden. Wie eerder het spel speelde, is door de regel teleurgesteld omdat hij of zij het zelf helemaal anders beleefde. En wie niet vertrouwd is met de oorspronkelijke materie, heeft doorgaans moeite om het eindresultaat te onderscheiden van zijn soortgenoten. Het komt immers toch steeds op hetzelfde neer: de held met dienst worstelt zich langs de verschillende tegenstanders/levels en wint. Oeps, we hebben ook net het verhaal van ‘Tekken’ verklapt.
We schrijven het jaar 2039. De wereldoorlogen (ze zijn de tel inmiddels kwijtgeraakt) hebben bijna de gehele mensheid van de kaart geveegd en de diverse continenten worden niet langer door regeringen bestuurd (misschien is dat, lettend op de huidige politieke impasse waarin we momenteel verzeild zijn, nog niet eens zó’n slechte zaak), maar wel door machtige en stinkend rijke concerns zoals daar onder andere zijn: Mishima Zaibatsu, genoemd naar zijn CEO Heihachi Mishima (rol van ‘Rising Sun’-acteur Cary-Hiroyuki Tagawa) - multimiljonair én organisator van Tekken, het grootste vechtsportevenement ter wereld.
De opstandige straatvechter Jin Kazama (John Foo) heeft zich alvast opgegeven als deelnemer. Ook al behoort hij tot de beste knokkers uit heel het oostelijke én westelijke halfrond, toch ligt zijn primaire motivatie om deel te nemen elders. Hij wil immers bloedige wraak nemen op Heihachi Mishima, die hij verantwoordelijk acht voor de dood van zijn moeder. Winnen zal hij kortom hoe dan ook moeten doen om dicht bij Heihachi te raken. Opgejaagd door zijn innerlijke demonen doet Jin mee aan de wedstrijd die ook bekend staat als het King Of Iron Fist Tournament. Tijdens het toernooi openbaart zich echter de duistere zijde van het Mishima-imperium en ontdekt Jin een geheimzinnig project dat niet voor het daglicht bestemd is. En ook ondervindt Jin dat hij zijn wraakprojectie gaandeweg zal moeten bijsturen.
Op basis van de bovenstaande synopsis zou je stellen dat er plotgewijs heel wat aan de hand is, maar daar is het regisseur Dwight H. Little (‘Murder At 1600’, ‘Anacondas’) niet om te doen. Zijn verdienste is dat hij erin slaagt de actiescènes viriel en niet overdreven blits en shaky in beeld te brengen, want daarnaast heeft ‘Tekken’ weinig bijzonders te bieden. Bekende gamekarakters als Steve Fox, Jin Kazama, Bryan Fury en Kazuya Mishima laten zich daarbij van hun meest lenige/behendige kant zien, wat de casting director een extra pluim oplevert: types als Gary Daniels dan wel Luke Goss zijn de JCVD’s van vandaag. Vechten kunnen ze, acteren niet. Wat een geluk dus dat er in ‘Tekken’ enkel met vuisten wordt gesproken.