Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Wie ooit ‘Monty Python’s The Meaning Of Life’ zag, herinnert zich vast en zeker nog wel de ‘Live Organ Transplants’-scène, waarin de als dokters vermomde Graham Chapman en John Cleese een levende man (Terry Jones) van zijn lever beroven omdat hij een donorcodicil heeft ondertekend. Wedden dat ze opnieuw door je gedachten zal spoken tijdens ‘Repo Men’, een sciencefictionthriller, die je met wat slechte wil zelfs de langspeelversie van die toentertijd gewaagde sketch zou kunnen noemen? Het is wellicht geen toeval dat je ze ook in de film – op een tv-toestel in de achtergrond – kan spotten.

Jude Law en Forest Whitaker geven gestalte aan de repo men uit de titel, kerels die je liever niet in je leven ziet opduiken, want de kans dat je dan nog lang te leven hebt, is zo goed als nihil. Ze werken voor een groot bedrijf, The Union, dat gespecialiseerd is in het plaatsen van synthetische lichaamsdelen en het afsluiten van woekerleningen. Concreet gaat het zo: in de toekomst hoeft er van een orgaanwachtlijst geen sprake meer te zijn, dankzij The Union kan je elk orgaan kunstmatig aankopen. De prijzen liggen echter zo hoog dat haast niemand die som zomaar kan ophoesten en zodus een lening moet aangaan. Kan iemand echter zijn lening niet meer afbetalen, dan worden de terughaalsoldaten eropuit gestuurd om het lichaamsdeel in kwestie te revindiceren.

Een beetje filmkenner heeft al in de smiezen dat ‘Repo Men’ zich niet beperkt tot enkel invloeden van Monty Python. De werkwijze van orgaanfabrikant The Union herinnert aan die van The Family Heart Center in ‘RoboCop’, de ‘gevaren van een androïdesamenleving’-thematiek en de futuristische design zijn schatplichtig aan de hersenspinsels van Philip K. Dick (denk o.a. aan ‘Total Recall’ en ‘Blade Runner’) en de kritiek op een kapitalistische maatschappij verschilt weinig van Michael Moore’s pamflet ‘Capitalism: A Love Story’. En wanneer de film iets voor halfweg een bocht van 180 graden neemt (Laws karakter krijgt plots zelf een kunsthart, schopt zichzelf een geweten, kan zijn job niet meer naar behoren uitvoeren, kan zijn lening niet meer betalen en moet het dan zelf opnemen tegen zijn bureaucratische, almachtige werkgever), zijn ook ‘A Clockwork Orange’ en ‘Brazil’ niet veraf.

Maar ondanks het vat vol sf-referenties (én een paradijs voor elk pelliculequizzer) laat ‘Repo Men’ zich moeilijk in een hokje drummen. Naast een sciencefictionthriller betreft het hier immers evengoed een met tonnen bombast doorspekte actieknaller (let maar eens op de brutale gangsequentie, een knipoog naar ‘Oldboy’), een subversieve en galzwarte komedie (het is onmogelijk de humor niet in te zien van de op de tonen van Moloko gemonteerde scène waarin Jude Law en Alice Braga elkanders body parts aan het uitscannen zijn: zien is geloven) én zelfs een funky drama over de zin van het leven (het wondermooie moment waarop Law eerst nog even naar de nieuwste song van zijn idool luistert vooraleer hij zijn organen inrekent).

‘Repo Men’ bevat misschien hooi voor minstens drie vorken, maar niemand is er ooit van beschuldigd te veel zijn best te doen, toch? Bovendien heb je door het hoge ritme van de film geen seconde de tijd om daar bij stil te staan en levert de cast puik werk af. Law is solide, Whitaker mag heerlijk schmieren en Liev Schreiber is subliem als corporate slime bastard. Tot slot nog dit: oorspronkelijk heette de film ‘Repossession Mambo’, naar het gelijknamige boek van ‘Matchstick Men’-auteur Eric Garcia, waarop debuterend en met vlag en wimpel geslaagd cineast Miguel Sapochnik zich baseerde, maar de studio wimpelde die af als a-commercieel en ging voor het nietszeggende ‘Repo Men’. Of hoe de studio niet altijd gelijk heeft, want de zwoel- dan wel zwierigheid van de romantitel past stukken beter bij de heerlijk geflipte genrecocktail die hier wordt opgediend. Schizofreen, maar heerlijk entertainend filmpje.

Peter Janssens