Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Lang geleden dat we nog eens een (goede) recente film zagen die echo’s van ‘Deliverance’ en ‘Southern Comfort’ oproept. Met ‘Winter’s Bone’ is het echter raak. En toch is dit geen horror- of actiethriller, maar een schrijnend familiedrama. Zij het eentje dat zich niet meteen afspeelt bij de buren om de hoek.

Het conflictgebied bevindt zich in ‘the Ozarks’ of de Ozark Mountains, een berg- en bosgebied van zo’n 122.000 vierkante kilometer dat onder meer het zuiden van Missouri omvat. Een gebied waar je best niet heentrekt zonder EHBO-pakket en een ‘doe wel en zie niet om’-attitude. Geen loos advies als je weet dat zowat iedereen die in de Ozarks in Missouri woont van dichtbij of veraf betrokken lijkt in niet al te koosjere zaakjes.

Een vlieger die ook opgaat voor Jessup, de vader van Ree Dolly (een terecht de ene na de andere nominatie binnenrijvende Jennifer Lawrence). Na de arrestatie van Jessup om zijn betrokkenheid bij een metamfetaminelaboratorium staat zij in voor de opvoeding van haar twaalfjarige broer en zesjarige zus. Aan haar semi-bedlegerige moeder heeft ze immers niet veel hulp. Wanneer Jessup niet opdaagt voor zijn hoorzitting, kan de waarborgfirma beslag leggen op het huis van de Dolly’s. Om die ramp af te wenden trekt Ree haar stoute schoenen aan en besluit ze op zoek te gaan naar haar vader, zelfs al raadt iedereen haar dat af. Ree laat zich echter niet afschrikken en duikt onder in een vaak levensgevaarlijke gesloten maatschappij waar niet wordt gekeken op een moord meer of minder en waar iedereen, inlcusief neven, nichten en broers, een eigen methode blijkt te hebben om zaken af te handelen.

‘Winter’s Bone’ is de verfilming van een roman van Daniel Woodrell uit 2006. Woodrell was hiermee niet aan zijn proefstuk toe, en schreef in totaal al zo’n acht romans die zich afspelen in de Missouri Ozarks. Een oeuvre dat hem zowaar een statuut als schrijver van ‘country noir’ opleverde. Ook Ang Lee waande zich al aan ’s mans oeuvre, meer bepaald in 1999 met ‘Ride With The Devil’, de verfilming van ‘Woe To Live On’ uit 1987. Regisseuse Debra Granik bijt zich in Woodrells roman vast als een pitbull in een in vleessaus gedrenkt kussen: van de allereerste minuut maakt zij duidelijk dat zij de Ozarks niet zo maar als een setting ziet, maar welhaast als een heus personage van vlees en bloed. Een optiek waardoor je de Ozarks meteen kan zien als één van de meest memorabele bad guys van de laatste jaren.
 
‘Winter’s Bone’ oogt als een gepolijste thriller, maar blijft in de eerste plaats vooral een menselijk drama. Dat is in niet geringe mate te danken aan de verpletterende vertolking van Jennifer Lawrence. Deze jonge actrice (die hiervoor enkel nog maar opviel in Guillermo Arriaga’s ‘The Burning Plain’) maakt van haar personage (en de film) een door merg en been snijdende belevenis: of Ree nu uit de klauwen probeert te blijven van een moordzuchtige gek, eten of speelgoed voor haar broer en zus probeert te scoren of een eekhoorn fileert, er is geen valse noot te vinden in Lawrences spel. In de regie van Debra Granik trouwens ook niet. Ieders meug zal het waarschijnlijk niet zijn (daarvoor is ‘Winter’s Bone’ bij tijd en wijlen ongetwijfeld iets te duister of te hard), maar wie geen graten ziet in een afdaling in de spelonken van de duistere menselijke psyche gaat maar best goed zitten voor dit meesterlijk stuk cinema.

Simon Couwens