Zoeken

A.I. Artificial Intelligence (Blu-ray)

  • Cinevision.be/nl quoteert A.I. Artificial Intelligence (Blu-ray) met een 3/5
  • Regisseur: Steven Spielberg
  • Cast: Haley Joel Osment, Jude Law, William Hurt, Brendan Gleeson
  • Genre: Sciencefiction
  • Duur: 146 minuten
  • Releasedatum Blu-ray: 15-01-2011
  • Distributeur Blu-ray: Warner HV
Bekijk de cover van de film "A.I. Artificial Intelligence (Blu-ray)"

“If it can be written, or thought, it can be filmed”, liet Stanley Kubrick ooit optekenen. Het belette de ‘2001: A Space Odyssey’-innovator echter niet om een waslijst onvoltooide instant-klassiekers in de dop achter te laten. Prijken onder andere op die onafgedane agenda: een episch Napoleon-project met David Hemmings en Audrey Hepburn waaruit Kubrick na het floppen van ‘War And Peace’ en ‘Waterloo’ zelf de stekker trok, een Holocaustdrama (‘Aryan Papers’) met Johanna ter Steege dat een jaar na ‘Schindler’s List’ aan kracht zou inboeten en een bewerking van Umberto Eco’s ‘Foucault’s Pendulum’, waarvan de Italiaanse schrijver helaas de rechten niet wilde verkopen. Ware het niet voor Steven Spielberg, had op die lijst ook ‘A.I. Artificial Intelligence’ gestaan.

Deze bewerking van Brian Aldiss’ roman ‘Super-Toys Last All Summer Long’ was reeds een pet project van Kubrick sinds de jaren ’70, toen hij de auteur zelf een script liet pennen. In de jaren ’80 betrok hij Spielberg, die hij als producent wilde, erbij. Nog eens tien jaar later, medio jaren ’90 intussen, leek alles in gereedheid om ‘A.I.’ naar het witte doek te vertalen, maar zijn ontevredenheid over het voorbereidende werk van Industrial, Light & Magic (George Lucas’ effectenfirma) noopte hem tot de beslissing eerst ‘Eyes Wide Shut’ te draaien. Het zou Kubricks laatste film worden voor zijn dood in 1999.

Het betekende evenwel niet de dood voor ‘A.I.’. Daar het al enkele jaren Kubricks bedoeling was dat zijn goede vriend Steven Spielberg de film zou maken en die al nauw bij het project betrokken was, kon de visionaire maker van o.a. ‘Jurassic Park’ en ‘Saving Private Ryan’ – op extra aandringen van Christiane en Jan Harlan, Kubricks weduwe en schoonbroer – het schietklare scenario, na enkele aanpassingen, transformeren naar een meteen hoog geanticipeerde grote scherm-adaptatie. Want een, al gaat het om een officieuze, samenwerking tussen Kubrick en Spielberg is iets waar iedereen met een voor pellicule kloppend hart naar uitkeek.

Het eindresultaat kon bijna niet anders dan een teleurstelling zijn. Spielberg kreeg het verwijt dat hij Kubricks revolutionaire ideeën afgezwakt had en te gretig in de suikerpot had gezeten. Commentaren die door Spielberg overigens van tafel geveegd werden door te verklaren dat hij juist verantwoordelijk is voor het donkere aandeel in ‘A.I.’ en dat de fel bekritiseerde openings- en slotact rechtstreeks overgenomen zijn uit Kubricks draft. Wat zou kunnen verklaren waarom die oordeelde dat het verhaal thematisch dichter aanleunde bij Spielbergs portfolio. De plot draait immers rond robotjongetje David (Haley Joel Osment), uniek in zijn soort omdat hij het vermogen bezit om lief te hebben. Hij komt terecht bij een gezin wiens zoontje al enige poos in vegetatieve toestand doorbrengt. Wanneer die weer ontwaakt en zijn herintrede in het gezin doet, blijkt echter snel dat de aanwezigheid van David niet langer opportuun is. In plaats van hem terug naar de fabriek te brengen, waar hij vernietigd zal worden, dropt zijn surrogaatmoeder (Frances O’Connor) hem in de wijde natuur, met nog enige kans op overleven.

‘A.I.’ schiet uit de starters als een wetenschappelijke sciencefictionprent in de stijl van ‘Gattaca’, maar verwordt halfweg tot een futuristisch fantasietje dat de Mecha-mosterd haalde bij het ‘Pinocchio’-verhaal. Zo zet David de zoektocht in naar de Blauwe Fee die van hem een echt jongetje moet maken, waarop zijn moeder wél van hem kan houden. Ook echoot Davids queeste naar ‘The Wizard Of Oz’. Op zijn tocht ontmoet hij echter geen leeuw of blikken man, maar wel een mechanische teddybeer en een robotgigolo (Jude Law), die hem bijstaan. Gefundes Fressen dus voor het grote kind in Steven Spielberg, die zich voor de visualisering liet omringen door oude bekenden. Bepalend in de ontwikkeling van het zowel aan ‘Solaris’ als aan ‘Blade Runner’ herinnerende toekomstbeeld was ILM-medewerker Dennis Muren, met wie Spielberg sinds ‘Close Encounters Of The Third Kind’ niet meer samengewerkt had. In bouwjaar 2001 was van visuele beperkingen geen sprake meer.

‘A.I. Artificial Intelligence’ heeft tien jaar later aan relevantie en importantie gewonnen (check maar eens de ongetwijfeld pijnlijk accurate toekomstvisie in de openingsscène), maar is bij momenten nog altijd te melig en duurt minstens een halfuur te lang. Maar inhoudelijk blijft het een film waarover je nadien meer dan één boompje kan opzetten: Spielberg stelt vragen over wat liefde nu precies voorstelt en mediteert over thema’s als eenzaamheid en afwijzing. En op het acteerwerk (van Osment over Law tot William Hurt als robotschepper) valt niets af te dingen. Een goede film zonder meer, zij het niet het verwachte meesterwerk dat de namen Spielberg en Kubrick oproepen.

Peter Janssens

© Cinevision.be/nl

   Bioscoop

   DVD/Blu-Ray