Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Het was al vlug duidelijk dat de sitcom ‘Bosom Buddies’ het niet lang zou uitzingen. Dat producerende zender ABC het licht op groen zette voor een tweede seizoen mag gezien de veelal negatieve kritieken en de overwegend tegenvallende kijkcijfers van serie één zelfs een klein mirakel genoemd worden. ‘Bosom Buddies’ is immers een one joke-serie. En de grap (twee mannen die zich als vrouw uitdossen opdat ze zo een goedkope woonst kunnen scoren in een women only-hotel) mag dan wel een goeie zijn, met de negentien episodes van jaargang één was ze inmiddels afdoende uitgesponnen.

De makers beseften dit kennelijk ook, want al in de eerste aflevering van deze tweede reeks zien we hoe Kip (Tom Hanks) en Henry (Peter Scolari) hun verkleedbedrog opbiechten aan Sonny (Donna Dixon) en Isabelle (Telma Hopkins). De twee dames lijken niet van plan er veel misbaar om te maken en besluiten het spelletje zowaar mee te spelen. Kip en Henry kunnen zo in het hotel blijven, maar moeten wel nog steeds verkleed binnen en buiten raken – voor het oog van de andere bewoners. Isabelle, nieuwbakken uitbaatster van het hotel, acht het namelijk geschikter om niet iedereen in de vrouwenverblijffaciliteit op de hoogte te stellen.

Een slimme zet, want op die manier blijven de scriptschrijvers trouw aan hun initiële uitgangspunt, maar staat hen dat toch toe de focus te verleggen. Doordat alle hoofdpersonages op de hoogte zijn van Hildegarde’s en Buffy’s ware identiteit verdwijnt de ‘mannen in vrouwenkleren’-thematiek automatisch meer naar de achtergrond ten voordele van het buddy comedy-aspect, gesterkt door de guitige kwajongenschemie tussen Hanks en Scolari. Kip en Henry starten in dit tweede seizoen ook een eigen reclamebureau, Sixty Second Street, met hun vroegere bazin bij Livingston, Gentry & Mishkin als niet zo stille vennoot. Twee scenariobochten volstaan met andere woorden om deze reeks een tweede adem te bezorgen.

Bijna dertig jaar na dato blijft ‘Bosom Buddies’ nog altijd overeind, al is enige affiniteit met wat hip was in de jaren ’80 noodzakelijk om de vele popcultuurreferenties in de met de snelheid van een raket afgevuurde oneliners ten volle te begrijpen. Deze serie is nu eenmaal een kind van zijn tijd, maar net dat heeft ze ook de cultklassiekerstatus opgeleverd, die maakt dat ze anno 2011 een hebbeding is voor de dvd-verzamelaar met roots in de eighties. Al mag ook de hedendaagse sitcomfanaat zich niet laten tegenhouden: met zijn geinige scenario’s tjokvol clowneske intriges en vooral zijn enthousiast acteerwerk blijft er ruim voldoende over om bij te schateren – zelfs al gaat elke referentie aan je voorbij.

Vooral het samenspel tussen Tom Hanks en Peter Scolari is uniek en had gemakkelijk nog een aantal vervolgseizoenen gerechtvaardigd. Onbegrijpelijk overigens dat Scolari, wiens komische timing zo mogelijk nog beter is dan die van zijn boezembuddy, zijn talent nooit echt heeft weten te verzilveren. Ook rond Wendie Jo Sperber (Amy in de reeks) is het na ‘Bosom Buddies’ stil gebleven, al is haar verhaal van een heel andere orde. Medio jaren ’90 werd bij haar kanker gediagnosticeerd, een ziekte waaraan ze na een strijd van bijna tien jaar overleed in 2005. Het acteerwerk van Sperber, Hanks en Scolari is de motor achter deze te vroeg afgevoerde sitcom. Sterker dan het eerste seizoen bewijst dit tweede (én helaas laatste) namelijk dat ‘Bosom Buddies’ zijn piek nog niet bereikt had.

Peter Janssens