Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Hij was de eerste Triple Crown-winnaar in 25 jaar tijd, daarbij records vestigend in de Kentucky Darby en de Belmont Stakes, die anno 2011 nog altijd ongeëvenaard zijn. Hij stond op de cover van Time, Newsweek én Sports Illustrated, en dat in dezelfde week. En hij was de enige niet-menselijke ‘sporter’ in de door toonaangevende sportzender ESPN samengestelde lijst met de vijftig grootste atleten van de vorige eeuw. Het verhaal van de Amerikaanse volbloed Secretariat laat zich alleen al door zijn vele lofbetuigingen lezen als het type feel good film waar ze bij Disney wel (stroop)pap van lusten.

Maar het geluk wil dat de makers dit historische relaas over het beste racepaard uit de geschiedenis niet veel hebben moeten dramatiseren. Regisseur Randall Wallace en scenarist/auteur Mike Rich waren van mening dat de unieke verwezenlijkingen van Secretariat volstonden om het publiek bij de lurven te grijpen en geregeld naar adem te doen happen – vooral tijdens de bijzonder fraai vormgegeven racescènes, stuk voor stuk esthetische hoogstandjes. Wanneer een paard zo’n track record kan voorleggen, is extra aandikken overbodig. Knap dat de makers dat hebben ingezien, want op die manier gaan de tenen nooit zo krommen als bij het hemeltergende, over het paard getilde ‘Seabiscuit’.

Net als in die übersentimentele Oscarkandidaat met Tobey Maguire en Jeff Bridges betreft het hier ook het klassieke underdogverhaal van een paard dat niet voorbestemd lijkt tot grootste dingen, maar ze onder juiste begeleiding wel bereikt. En zoals elk miraculeus verhaal spruit het allemaal voort uit een faits divers, in dit geval het opgooien van een muntstuk. De uitkomst van dat partijtje tossen moet bepalen welk van de twee op het spel staande paarden naar Meadow Stables gaat, de manege die Penny Chenery (Diane Lane), een huisvrouw uit Denver en moeder van drie kids, overnam van haar vader (Scott Glenn).

Centraal in ‘Secretariat’ staat de relatie tussen Penny en de jonge hengst, die ze met behulp van stalknecht Eddie (Nelsan Ellis uit ‘True Blood’) en trainer Lucien (John Malkovich) alle kansen op een succesvol leven biedt. De ondernemende vrouw in een door mannen gedomineerde wereld gelooft meteen dat ze goud in handen heeft en rekent af met seksisme, beperkte fondsen en het weinige vertrouwen dat mensen in haar hebben. Diane Lane, uitgedost met een blonde aan Jackie Onassis herinnerende haartooi, is perfect gecast en legt subtiliteit in een rol, die evenwel vrij eendimensionaal is neergezet. Je voelt de makers zo denken dat Secretariat als karakter zo sterk is dat alles errond overbodig wordt. Driewerf helaas. Want als je ervoor kiest om de helft van je prent te profileren als een familiedrama, dan moet je er ook voor zorgen dat de protagonisten de karikatuur overstijgen. Met een cast die naast Lane bestaat uit o.a. John Malkovich, Dylan Walsh, James Cromwell en Scott Glenn kan je natuurlijk wel het één en ander compenseren, maar het bezorgt de film nog altijd geen inhoud.

Randall Wallace probeert het geheel echter wel voldoende dynamiek te geven door de racescènes met een oog voor detail én opwinding in beeld te brengen. En het dient opgemerkt: vanuit fotografisch oogpunt is ‘Secretariat’ om van te smullen, zeker tijdens die wedstrijdsequenties. Maar alles ertussenin heeft te weinig spankracht om twee uur te boeien en is te beperkt onderbouwd om je echt deel te laten uitmaken van dit historische en beslist tot de verbeelding sprekende relaas over geloven in je dromen en nooit opgeven. Het pleit voor de makers dat ze de suiker in de pot hebben gelaten, maar door te nadrukkelijk terug te vallen op de unieke prestaties van het stalen ros uit de titel hebben ze er zich wel iets te gemakkelijk vanaf gemaakt.

Peter Janssens