Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Dat hij met ‘The New Daughter’ voor het eerst de hoofdrol speelt in een horrorprent of dat zijn meest recente productie het in onze contreien niet eens tot in de zalen schopte: maak zelf maar uit wat je het meest verwonderlijk vindt aan de nieuwste film met gevallen Hollywoodicoon Kevin Costner. Hoewel, zo bevreemdend is het misschien niet dat de ‘Dances With Wolves’-Oscarwinnaar in de herfst van zijn carrière nieuwe impulsen zoekt om die van de nodige extra zuurstof te voorzien. Het is alleen jammer dat die weg hem rechtstreeks het straight to dvd-domein inloodst.

Want je mag van deze intrigerende huiveroefening zeggen wat je wil, maar debuterend cineast Luis Berdejo kent het klappen van de zweep. Samen met collega-genrefilmers Jaume Balaguero en Paco Plaza pende hij het script van ‘[Rec]’, waarmee Berdejo bewijst een neus te hebben voor een suspensezwangere opbouw en een no-nonsense-aanpak. Precies wat de Baskische filmer in zijn eerste bigbudgetproductie over de Atlantische plas etaleert. Een visitekaartje als M. Night Shyamalan met ‘The Sixth Sense’ destijds geeft Berdejo niet af (daarvoor scoort de prent te laag op onderdeel ‘originaliteit’), maar het moge duidelijk zijn dat de verguisde Indische spanningsmaestro één van zijn grote voorbeelden is.

Kwatongen zouden wellicht zelfs durven beweren dat de op een kortverhaal van John Connolly gebaseerde premisse van ‘The New Daughter’ ooit nog in de prullenmand van M. Night heeft gelegen. Het verhaal van alleenstaande vader John James (Costner) die met zijn twee kinderen van de stad naar een afgelegen landhuis in een landelijk dorpje verhuist om er te constateren dat zijn puberdochter (rol van ‘Pan’s Labyrinth’-telg Ivana Baquero) zich alsmaar vreemder gaat gedragen, zou immers ook gevonden vreten zijn voor Shyamalan. In een gelijkaardige onbehaaglijke stijl schetst Berdejo spanning met suggestie. De meeste gruwel bevindt zich immers tussen je oren en daarop speelt de Spaanse filmer bijna twee uur lang in.

Ook geeft hij cruciale plotinformatie slechts mondjesmaat prijs, waardoor het lang gissen blijft naar de ware toedracht achter de mysterieuze lotgevallen. Aanvankelijk denk je te maken te hebben met een zoveelste evil child chiller in de trant van ‘The Omen’, ‘El Orfanato’ of ‘Orphan’, maar uiteindelijk draait ‘The New Daughter’ uit op een staaltje bovennatuurlijke, occulte horror dat nog het best van al te vergelijken is met ‘The Guardian’ van William Friedkin. Wie de kans krijgt die obscure genreprent op de kop te tikken: zeker doen. Al is deze moderne poor man’s version ook niet onverdienstelijk.

Het is met andere woorden onbegrijpelijk waarom na ‘Swing Vote’ (al was die wel erg Amerikaans) alweer een film met Kevin Costner niet op het grote scherm te bewonderen viel. Akkoord, de kans is klein dat iemand van de sokken zal geblazen worden door ‘The New Daughter’, maar met zijn fraai opgebouwde nagelbijtscènes, zijn uitstekende vertolkingen (Costner is solide als altijd, Baquero toont zich een jong talent en bevestigt dat haar vertolking in ‘Pan’s Laybrinth’ geen lucky shot was) en zijn bezwerende klankband scoort hij voldoende pluspunten om een kijkbeurt te rechtvaardigen. Dat je er op het einde van de rit een film hebt opzitten, die je precies al eens eerder gezien hebt, moet je er bijnemen. Je kan het wiel nu eenmaal geen twee keer uitvinden.

Peter Janssens