Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Als er al één jeugdfilm was die zijn doelpubliek overtuigde om zijn/haar ogen niet steeds naar het scherm te richten, maar ook eens een blik in een boek – je weet wel, een verhaal in papiervorm dat anno 2011 door allerhande digitale substituten bedreigd wordt – te werpen, dan is het wel ‘The Neverending Story’, Wolfgang Petersens feeërieke adaptatie van Michael Endes jeugdroman, waarin de op school gepeste Bastian zich volledig verliest in een fantasyboek waardoor hij het gevoel krijgt dat-ie zelf deel uitmaakt van de avontuurlijke lotgevallen van de protagonist.

Ook in de fraai vormgegeven animatiefilm ‘Kerity’ trachten de makers het leesplezier van hun jonge kijkertjes enigszins aan te wakkeren. Ging het bij ‘The Neverending Story’ in de eerste plaats om fantasyavonturen, dan betreft het hier sprookjes. Logisch, want ‘Kerity’ is ook voor een net iets jongere doelgroep bestemd. Maar het uitgangspunt blijft wel hetzelfde: wie wil er nu niet ondergedompeld worden in een magische droomwereld? Waardoor deze prent zich ondanks zijn jonge uitstraling niet enkel richt tot vroege tieners, maar tot liefhebbers van visuele pareltjes in het algemeen. In een tijd waarin Amerikaanse animatiefilms strijd voeren om de mooiste pixel richt deze prent zijn pijlen op een tot de verbeelding sprekend verhaaltje – een verademing zowaar.

Centraal staat de 7-jarige Natanaël, die – samen met pa, ma en zus Angelica – zijn zomervakantie doorbrengt in het huis aan zee dat zijn ouders van tante Eleonore hebben geërfd. Een tante die Natanaël zich altijd zal blijven herinneren als zij die hem altijd verhaaltjes vertelde. In het huis bevindt zich dan ook een bibliotheek met meer dan honderd boeken, maar Natanaël loopt daar niet echt warm voor, want lezen, dat is niks voor hem.

Maar toch blijkt de bibliotheek the place to be in het huis. Zo ontdekt de jonge telg namelijk dat ’s nachts de personages uit de boeken die er op de planken stof staan te vergaren stuk voor stuk tot leven komen: van Alice (rechtstreeks komende uit Wonderland) tot Kapitein Haak (die er een trip vanuit Neverland heeft opzetten), alle kloppen ze bij Nathaniel aan voor hulp. Hij moet namelijk een magische inscriptie in de bibliotheek ontcijferen of anders zijn de boeken, en dus de figuren, voorgoed verdwenen. Hoe hij ze kan kraken? Door te lezen!

‘Kerity’ legt de boodschap er weinig omfloerst op, maar zo is het maar best. Iedereen kan smullen van de knappe tekeningen en de educatieve boodschap kan zijn doel maar raken. Toch vangt ‘Kerity’, prachtig vormgegeven door de Franse illustratrice Rebecca Dautremer, ook iets origineels aan met het sprookjesthema. De personages zijn dan wel overbekend, door de visuele stijl gaan ze er al meteen niet clichématig uitzien en bovendien baseerde Dautremer zich ook nog eens op de informatie die ze terugvond in de originele sprookjes. Zo heeft De Gelaarsde Kat geen pluim op zijn hoed. Daarnaast worden de figuren ook voorgesteld als echte figuren die in het sprookje een rolletje spelen. Verschiet dus niet als de Boze Wolf en Roodkapje plotseling de beste maatjes lijken en hun rivaliteit enkel in het verhaal spelen. Een inventieve invalshoek, die van ‘Kerity’ waarlijk een ontdekkingstocht voor jong en oud maakt.

Peter Janssens