Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Other Guys
Will Ferrell en Mark Wahlberg vertolken respectievelijk Allen Gamble en Terry Hoitz, een ongewoon flikkenduo dat steevast in de schaduw opereert van supercop-combo Danson (Dwayne Johnson) en Highsmith (Samuel L. Jackson). Maar wanneer die laatste twee tijdens een spectaculaire interventie het leven laten, ruiken the other guys eindelijk hun kans om de schijnwerpers op zich te richten. Met alle gevolgen van dien.
Zo blijkt vooral Allen niet echt voorbereid op de actie op de straat. Als forensisch accountant voelt hij zich als een vis in het water achter zijn bureau, geprefereerd tussen een hoop papierwerk. Met schietijzer omgaan lijkt hem dan weer een stuk minder af te gaan. Zijn partner Terry is van een heel andere slag. Een bureaujob betekent voor Terry niets anders dan een straf. Letterlijk zowaar, want de voormalige street cop werd naar een kantoorbaan verwezen nadat hij per abuis een groot Amerikaans sportman die hij voor een crimineel aanzag in de knieschijf had geschoten. Logisch dus dat Terry opnieuw snakt naar de adrenaline van de straat. Het partnerschap tussen hem en Allen wordt echter danig op de proef gesteld wanneer ze een corruptiezaak op het spoor komen met in de hoofdrol een malafide multimiljonair (Steve Coogan).
Aanvankelijk zou je vermoeden dat ‘The Other Guys’ een overdreven persiflage is op de buddy action comedy met Dwayne ‘The Rock’ Johnson en Samuel L. Jackson (wederom met megagroot bakkes) als waaghalzen met dienst. Wanneer ze echter na een kwartier uit de film verdwijnen, gaat regisseur Adam McKay een heel andere richting uit. En voor wie het palmares van McKay een beetje kent, mag de verrassing alvast niet groot zijn. Daar de Amerikaanse cineast in het verleden reeds verantwoordelijk was voor ondingen als ‘Anchorman’, ‘Talladega Nights’ en ‘Step Brothers’ viel het te verwachten dat hij ook nu weer de grenzen van de flauwe humor zou opzoeken.
Voor de vierde keer op rij werkt McKay daarbij samen met lolbroek Will Ferrell, waarvan we nooit echt helemaal begrepen hebben waarom hij over de plas geboekstaafd staat als één van de populairste komieken van het afgelopen decennium (en gelet op het succes van deze film ook van het komende). Komt daar nog eens bij dat het materiaal dat hem doorgaans voor de kiezen geschoven wordt niet direct hoogstaand kan worden genoemd. Ook ‘The Other Guys’ hangt aaneen van fletse slapstick, infantiele oneliners en over the top acteerwerk. Niet enkel van Ferrell overigens. Marky Mark kwam ook al beter voor de dag. In ‘Date Night’ bewees hij nog uitstekend uit de voeten te kunnen met komische scènes, maar daarin vertolkte hij natuurlijk geen machoflik. Wanneer hij dat toch doet, pakt hij beter in een serieuze actiethriller dan in een parodie, al zet hij zich hier wel met zichtbaar plezier voor joker. De leukste rol is echter voor Michael Keaton als de voortdurend TLC-songflarden citerende korpschef.
Wie écht bereid is, ziet in ‘The Other Guys’ niettemin nog wel enige potentie. De matching van Ferrell aan Wahlberg is een klassieke vorm van tegenpoolcasting die altijd marcheert op één of andere manier. En sommige jokes treffen nu eenmaal doel: de sterfscène van Jackson en The Rocks personages is een instant-classic en de omkoopkaartjesmontage deed ons eveneens gniffelen. Maar voor elke geslaagde gag staan er tien fausse queues in het scenario. Bovendien houdt dat scenario na amper zijn tweede plotbocht (en er zijn er wel wat) geen steek meer en stellen de niet erg talrijke actiesequenties bitter weinig voor.