Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Wanneer Peter Weir zich nog eens achter de camera waagt, dan weet je dat het de moeite moet lonen. Met nauwelijks dertien films op een veertig jaar overspannende carrière kan je ‘m niet bepaald een veelfilmer noemen, dus kan het niet anders dat de talentvolle Aussie zijn projecten zorgvuldig uitkiest. Anno 2010/2011 verwacht je ook niet dat de regisseur van pareltjes als ‘Witness’, ‘Dead Poets Society’ en ‘The Truman Show’ de deur uitkomt wanneer het verhaal dat hij wil vertellen niet de volle honderd procent je aandacht verdient.

‘The Way Back’ heeft alvast tonnen potentieel. Deze dramatische speelfilm met Colin Farrell, Ed Harris, Jim Sturgess, Saoirse Ronan en Mark Strong vertelt het verhaal van een groep krijgsgevangenen die in de Tweede Wereldoorlog weten te ontsnappen uit een kamp van het Rode Leger in Siberië, vooraleer ze beginnen aan een lange tocht naar de vrijheid. Deze tocht voert hen van het ijskoude Siberië via de Gobi woestijn naar de Himalaya en India en zal nagenoeg 6400 kilometer bedragen – het steekt niet op een kilometer of twee.

En voor Peter Weir steekt het ook niet op een paar minuten om de survivaltocht van zijn karakters in beeld te brengen, want met een speelduur van 134 minuten is ‘The Way Back’ stevig uit de kluiten gewassen voor zijn relatief magere synopsis. Een geluk dat de plaatjes die Weir uit zijn lens haalt stuk voor stuk wondermooi zijn om je aan te vergapen, maar ze volstaan niet om ’s mans nieuwste bij te zetten in het rijtje miniklassiekers dat zijn palmares siert. Of misschien is het wel dat we na een sabbat van zeven jaar (‘Master And Commander: The Far Side Of The World’ was zijn vorige prent) meer verwachten dan een klassiek, doch ietwat kabbelend oorlogsdrama. De sterke start (een direct aan de ribben klevende openingsacte laat nog het beste verhopen) en interessante opzet maken gaandeweg echter plaats voor goedkoop melodrama, waarbij ieder karakter zijn of haar moment de gloire krijgt. Nogal gekunsteld allemaal en nooit echt onder de huid kruipend.

Gelukkig zijn er nog de acteurs. Ed Harris is solide als altijd als een Amerikaanse man, die meteen te vinden is voor de ontsnappingstrip. En ook Jim Sturgess bewijst dat zijn rol in ‘Across The Universe’ geen toevalstreffer was; en hij kan het bovendien ook zonder zijn vocalen in zangmodus te zetten. Maar de echte sterren zijn ‘Atonement’-ontdekking Saoirse Ronan (je zou haar het cinefiele equivalent van Abigail Breslin kunnen noemen) en Colin Farrell als een Russische misdadiger, die de band met zijn heimat niet zomaar kan verbreken. Jammer genoeg verdwijnt Farrell veel te vroeg uit de film, want – toeval of niet? – het is precies wanneer zijn personage van het toneel gevoerd wordt ook de prent als een soufflé in elkaar zakt.

Tot slot nog een streepje trivia om af te sluiten: is ‘The Way Back’ gebaseerd op een waar gebeurd- of een broodje aap-verhaal? De schrijver van het boek ‘The Long Walk’, waarop Weir zich baseerde, beweerde de tocht zelf afgelegd te hebben, maar historische documenten ontmaskerden hem in 2006 als een leugenaar. In 2009 echter claimde een Poolse WOII-veteraan dat de auteur wel degelijk een waar verhaal vertelde, zij het dat van hem. Bewezen is het tot nog toe echter niet. Weir noemt zijn film dan ook in hoofdzaak fictie. En gezien zijn bij momenten theatrale karakter en geforceerde dramatiek willen we dat graag geloven.

Peter Janssens